CerI

08.08.21 kimsesizliğin nirvanası

12 Nisan 2021 02.07  büyük kırılmış kalpler. Yabancı olmuş benlikler. Kimsesiz ruhlar. Sahipsiz bedenler. 

Masum dediğin aşkımıza birçok yalan karıştırıyorum. Tek bir pişmanlık duymamak benim vicdansızlığımdan mı? Yoksa sadece alışılmışlık olmak senin hatan mı? 

17.11.18-26.01.21   02.28
             Bittik, sen ve ben...

12.11.2020     9.13

Ah be yarim, biz zorlaştırıyoruz her şeyi. Ben geri tamir ediyorum ama nereye kadar? Yavaş yavaş çöktüğümü görmüyor musun? 

Sanki bir tık değişiyorsun he? Kimi kandırıyorum bir tık değil değiştin değiştin. Tanıyamıyorum gibi hissediyorum. Dayanamıyorum, yoruldum. Boşuna çabaladığımı hissediyorum. Kendimi mal gibi hissediyorum. Çok zor çok. Aklım ve kalbim çok farklı yönler de . 
          
          Deli gibi pişman olabileceğim şeyi yapmak istiyorum ama sonrasını düşünürken göğsüm yanıyor. Sanki bana yok olurum der gibi. 
          
          Çok zorlanmadım mı be kalbim? Yorulmadın mı onu sevmekten? Pes etmemeli miyim? Tek biz mi çabalamalıyız? 
          
          Pes etmek istiyorum. Yapamıyorum diyip arkamı dönmek. Ama , ama biliyorum; yapamam. 
          
          Bu kadar zor mu? 
          
          Hıhım.Hemde o kadar zor ki. Benliğini ve ruhunu bir kenara fırlatıp kalbini ellerinle parçalamak. 
          
          Yapamam yarim. Ben seni seviyorum. Ben seni ilk günkinden kat ve kat fazla seviyorum. 

Kaldım mı gene kendi başıma... Ya da ben ve Sherlock HOLMES...

Kendimi değersiz hissediyorum. Elime şarap dolu bardağı alıp dikmek istiyorum. Uyuşmak istiyorum, içimdekileri kusup deli gibi ağlamak istiyorum. Yanımda kimse olmasın sadece ben ve devrilen şarap kadehleri... 

Yarim. Katlanamıyormuş gibi hissediyorum. Ellerim uyuşuyor. Kalbim oldukça sessiz sanki yaşamaktan ümidi kesmiş gibi....  başım baskı yapıyor sanki hiçbir şey istemiyormuş gibi... 
          Yoruldum. Oldukça yoruldum. Senden başka hiçbir şey istemiyorum.