math1lda_94

https://www.wattpad.com/story/315897740?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_reading&wp_page=reading&wp_uname=math1lda_94&wp_originator=Ug1p3i2Fm%2Fuu437D%2FtAUjhCMulYt47duyOZ0z4d8Hy7ztTXMVycZmQR1LJLHA1%2Bdnz7HObKNNGowhX5zZIvz9PdYdWP0HfEw2vTre7QIFb7vJkVY4PSAa7jAfAdPjrFZ

math1lda_94

KÖR YAZGI 27. BÖLÜMDEN KESİT;
          
          "Ne hissettin?" Nefesi kesilir gibi oldu benim gibi. "Yani... Ben gidince... Öfke? Kızgınlık?-,"
          
          Gülümsedim.  
          
          "Öfkelenmedim. Öfkem sana değildi, kızgınlığım da. Ne mi hissettim?"
          
          Kapıdan çıkmadan evvel yaş süzülen gözlerine daldım. 
          
          "Hayal kırıklığı."
          
          Omzularımı kaldırıp indirdim. "Sen tamamen hayal kırıklığısın benim için. Hatta hayal katili. Tüm iyi niyet ve düşlerimin zelzelesi."

math1lda_94

26. Bölüm' den kesit; (Spoiler!)
          
          "Belki her şeyi düzeltiriz?" 
          
          Gülümsedi acı acı.
          
          "Bazı yaralar iyileşmez."
          
          "Yaralarla da yaşayabiliriz?"
          
          Umut... Umut hani yaşatabilir insanı. Umut yani öldürebilir insanı. 
          
          Başını iki yana sallayıp ellerini hareket ettirdiğinde yüreğimde bir yer vardı ve çok kanıyordu. Sanırım yeni bir yara almıştım. 
          
          "Yaralarla yaşayamayacak kadar güçsüzüm. 
          
          Beni yok sayın, öldü sayın, hiç var olmadı sayın. Şimdi gidiyorum ama biliyorum ki bu son görüşüm değil."
          
          Saç köklerimden tırnak uçlarıma bir acı yayıldı.
          
          "Ne demek yok sayın? Hiç var olmadım sayın? Anılarımız ne olacak?"
          
          "Anılar da unutulur."
          
          "Hem nereye gidiyorsun?"
          
          "Bende bilmiyorum."
          
          "Karga 'Yaşam varsa umutta vardır,' derdi."
          
          "Nefes almak yaşamaya dahil mi? Öyleyse yaşıyorum fakat ruhum benden göçeli çok oluyor ay kadın."
          
          Yüreğime ateşten bir hançer girdi. Ay kadın... Ellerinden duymayı ölesiye özlediğim lakapların. 
          
          "Ruhun iyileşmez mi?"
          
          Sol gözünden ve sol gözümden bir damla yaş aynı anda aktı. 
          
          "Çok zor. Onu giderken sende bıraktım."