Bir sürecin içindeyim,seni yavaş yavaş unuttuğum bir süreç. Garip geliyor, her şeyimi bilen biri, biz asla başkasıyla yapamayız diyen biri şimdi nasıl olurda bizi bu hale getirir düşüncesi garip geliyor. Sağlıklı hissediyorum, sağlıklı besleniyorum, artık ağlamıyorum, geceleri geç saatlere kadar kalmıyorum, artık kötü hissetmiyorum, uyurken allaha keşke ölsem diye dua etmiyorum, arkadaşlarımla istediğim zaman-istediğim arkadaşımla-istediğim saatte dışarı çıkıyorum, kimse giydiğim şey yüzünden “böyle giyinirsen seninle ciddi düşünmem”diyip benden ayrılmıyor(oysaki giydiğim şey uzun etekti),kimse benim kalbimi her gün kırmıyor, artık haftanın 4 günü bana soğuk yapan biri yok.
Ben senden kurtuldum, umarım bu süreci olabildiğince sağlıklı atlatırım ve sana dair hiçbir şey hatırlamam. Umarım içimde sana karşı iyi kötü hiçbir duygu kalmaz. Ne nefret ne kin ne sevgi, sana adadığım bütün duygular umarım bir boşluğa dönüşür,sen içimde umarım yok olursun.