@mavilizeyno
En nefret ettiğim şey bir veda bile etmeden ortadan kaybolan insanlar. Sanki haber verseniz silah zoruyla tutup durdurucaz. Saygısızlık, terbiyesizlik ve korkaklıktan başka bir şey değil bu. Eğer birileri sizinle veda etme gereği bile duymadan iletişimini kesiyorsa, bu demek oluyor ki o kişi sizi hiçbir zaman sevmemiştir, sadece kullanmıştır. Bu insanları geri dönseler bile hayatınıza sakın tekrar almayın.
Bir ses duyuyor gibiyim
Ama aslında eminim herkesin sustuğuna
Avuna avuna, yalanla dolanla
Geldik yolun sonuna galiba ama
Kim bilir hiçbir şey için, hiçbir şey için
Geç kalmış, geç kalmış değilizdir belki
Yarın da bugünkü gibi kapkara ve yağmurlu
Bir sabaha uyanacak tutsaklar olsak da
Senin gökyüzünde, benim yerim yoktu
Kuru dallarında kanatlarım kırılıp koptu
Senin toprağında, benim evim yoktu
Kader aynı sondu, yazdığı son hikaye buydu
Yanlış yerde geziyor bu kuş
Bu yüzden yalnız uçuyor bu kuş
İstanbul'un yeşili yok gibidir
İnsanı çok gibidir
Gülüşler vardır ama
İçi yangın yeri gibidir
Evet her pazar olduğu gibi bugün de davullu zurnalı gelin alma saçmalığını izleyelim ve dinleyelim. Bakalım bu sefer ki kaç saat sürecek de insanların tek dinlenme günü olan bugün, bize zehir olacak. Hiç gelişmeyeceğiz değil mi? Dışarıda huzuru bulamadığımız gibi evimizde de bir gün huzurla oturamayacağız değil mi?
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin...
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Nazım Hikmet
Keşke arkadaşlarımı özendiğim değil, arkadaşlarımın beni özendiği bir hayatım olabilseydi. Belki o zaman lise buluşmasına giderken elimde bahsedebileceğim bir diploma, bir de KYK borcum olmazdı.
Ah anne ah baba
Ah ki ne ah
Çok şey söylerdim ama
Artık her şey için çok geç
Artık kelimeler önemsiz
Artık umudum kalmadı
Hem kendinizi hem bizi
Harcadınız
Para para para dolu zihnim yara başa sara sara..
Belki sonu gelmez, belki giden dönmez
Belki yanına kalmaz o giderken sana sormaz
Bazen belli etmez, bazen sebep vermez
Zaten sonu olmaz ama sonsuz mutluluk olmaz
Her yeni başlangıca bir son biçmeden
Olduğu gibi görmeyi öğrenmek mi lazım?
Her yeni güne küsmeden, yalnızlığı seçmeden
Olduğu gibi kendini kabullenmek mi lazım?