füsun

I brought a knife to a gun fight

Biri tarafından sevilmek nasıl da okşuyor değil mi diye sordu halam
          Biri tarafından böylesine tutulmak istemek
          Gittiğin yerden deli gibi geri istenmek 
          Dönmenin beklenmesi
          Gittiğinin kabul edilmemesi
          Dönmen için sana yüzlerce sebep yaratılması ve sunulması 
          Sadece olduğun kişi için 
          Birinin seni kaybetmeye göze alamaması
          Seni kaybedeceği düşüncesine ağlaması 
          Sesini duyabilmek için konuşmayı uzatmaya çalışması 
          Evet okşuyor insanı 
          İnsanın bazen okşanırken eti çürüyor Füsun biliyor muydun 
          Yaranın üzerine kapatılan her neyse kanamaya başlıyor 
          Yine de hiçbir elin değmedigi bir şey olmaksa 
          Kanatılarak okşanmak tercih edilebilir geliyor 

Sular akar ya köprü biliyor 
          Baharıma bir yol bulacağım 

Limon ağacım yeni filiz verdi Füsun 

Bir yere tutnmaya çalışırken inatla oradan itilmek galiba 
          Bu bana evsiz hissettiriyor 
          Bir yandan bana anahtarları veriyorsun 
          Bir yandan da gitmem için elinden geleni yapıyorsun

Ağacımı tekrar yeşertebilecek miyim bilmiyorum 
          Hayatımla ilgili nasıl bir yola girdiğimi anlamıyorum 
          Sevemiyorum kendimi sadece 
          Her şeyde mutlu olacak bir şey bulan ben 
          Kendimi böylesine anlamsız ve değersiz hissediyorum 
          Bir yanım sanki yüksüz ve hafif
          Bir yanım sanki kağnı 
          Çekip gitmekten başka yol bilmiyorum Füsun 
          Ama ne kadar uzaklasabilirim ki
          Sanki ayak bileğime bağlı ağır demirden bir zincir 
          Engelliyor uzaklaşmamı
          O demirden zincir benim yarattığım bir şey üstelik 

Kasım 27'

İnsan kendini niye hep aynı iliskilerde bulur Füsun 
          Hep aynı insanların üzerine atar kendini 
          Uzaktan bakıldığında yanlış olan şeyler 
          Yan yanayken niye olağan hissettirir 
          Geçmiş boynumuza dolanan eller gibi mi 
          Niye uzaklaşamayız öylece zamandan 
          Bile bile yaptım bir yandan 
          Öte yandan ise farkında değildim hiçbir şeyin
          Ona kızıyor muyum bilmiyorum
          Kendime kızıyorum ama onu fark ediyorum 
          Sevilmek adına mi islemistim ben bu cinayet benzeri şeyi 
          Sanki kimsenin ulaşamadığı bir masanın üzerinde 
          Öylece duruyor çıplak bedenim 
          Bazen görmezden gelirim ben işime gelmeyen şeyleri 
          Bazen de işime gelmediğinde bile karşı çıkamam 
          Ne istediğimi bilmediğim bir noktada sıkışıp kalmış hissettiriyor bu
          Şefkat neden her seferinde cinsellik ile kirleniyor diye kızıyorum ona buna 
          Ben neden şefkati yalnızca cinsellik ile alınabilir olarak bakıyorum sahi Füsun 
          Neden bir tarafta koyulan sınır ötekini de kaybettirecek gibi hissettiriyor 
          Sanki bir şeyleri kırmaya çalışıyorum ben 
          Kendime kanıtlamak istiyorum o olmadan da değerli olabildiğimi
          Niye bu şekilde gösteriyorum kendimi o halde
          Bana neden gitmem gerektiğini soruyor 
          Beni tutup yerime oturtmak istiyormuş 
          Sınırlarını tanımayan bir çocuk için kendini korumanın tek yolu gitmek gibi geliyor bana çünkü Füsun 
          Kendimi orada durarak koruyacak kadar aklı başında biri olmadığımı gördüm 
          İşin özü o ya kendimi koruyamadım 
          Doğrusu ben korunacak bir şey olarak görmedim kendimi 
          Sanki ben kullanıp atılmayı pisletilmeyi umdum 
          Ağladı karşımda gitmek konusu olduğunda 
          Beni onun yanına ait olarak gördüğünü söyledi 
          Dediğine göre bana değer veriyormuş 
          Gitmemi istemiyormus 
          Ben niye inanamıyorum buna 
          Niye manipüle ediliyor gibi hissediyorum 
          

Mila doğum yapmaya çalışırken ölmüş yeni öğrendim 
          Dedem onu evimizin arkasındaki bahçeye gömmüş 
          Benim odamın camını gören tarafa 
          Bu kadar

Bir yerlerden ayrılırken kendimden parçalar bırakmak oraya 
          Koparken yaşadığım yoğun kaygıyı hafifletirdi 
          Unutulmamak için bir yerlere kazımak isterdim sanki ismimi
          Varlığımın ben olmasam dahi bulunmasını isterdim bir şekilde
          Ve sanki ben nesneler olmadığında hatırlanmayacak biriydim 
          Masasına gizlice bırakıp kaçtığım kitap 
          Son derste yapıp dağıttığım kağıttan gemiler 
          Hepsi bunun icindi 
          Bir yerlerde birileri için değerli olmak, hatırlanmak
          Bunlar sanki kendime biçtiğim değeri belirliyordu
          Bu yüzden hayal kurarken eskiden bağım olan insanlarla tekrar karşılaşmaya dair hayaller kuruyordum 
          Bırakmamakla ilgili bir meselem vardı aşikar 
          Kaybetmek benim için bir şeylerin kaybından daha büyük şeyleri temsil ediyordu
          Sanki varlığımı onaylayacak insanlar olmadan ben de yoktum