Tersimden uyandım bu sabah. Aynaya bakmadım, makyaj yapmadım, saçlarımı taramadım, ilacımı almadım. Elime geçen ilk kıyafetleri giyindim, kendimi zorlayarak işe gittim. Herşey dokundu bana bu sabah. Gülümseyen insanlar, elele dolaşan çiftler, radyoda çalan şarkı, telefonum.. En sevdiğim yemeğin yüzüne bakmadım, sigarayı abarttım. Boğazıma bir yumruk oturdu bu sabah, yutkunamadım. Kalbime bir sızı saplandı, daraldım. Hiçbir yere sığmadım. Nereye gideceğim bilmeden kullandım arabayı, yol nereye ben oraya oldu bu sabah. Çocukluğumun geçtiği sokakta buldum kendimi, oturdum bir sigara yaktım. Tırnağım kırıldı, hıçkıra hıçkıra ağladım. Ben o kadar özen gösterdim sana, neden kırıldın dedim ağladım. Yetmedi küfür ettim bağırdım. Bir deprem oldu bu sabah, benim dışımda kimsenin hissetmediği.. Enkaz altında kaldım ben bu sabah, ölmedim ama yarım kaldım. İnandığım yerden kırıldım bu sabah.. Onunla birlikte Ömrümden 5 yıl gitti bu sabah. Ben artık tırnağım kırılsa ondan bilirim, ona küserim.. Söylesene Sezen abla; sen nasıl dayandın gidenlerin ardından?