Meyus

Birisi bir zamanlar aşkın yanlış anlamanın sonucu ortaya çıktığını söylemişti. Bizler yanlış anlamayı ararız. 
          Anlaşmayı başardığımızda birini gerçekten anladığımızda, aşk da sona erer. Güzel olan her şeyi ona atfederiz ve sonra ona aşık oluruz. Ancak elde ettiğimiz eksik bir gerçek oluyor… çünkü gerçeği bilmek istemiyoruz. Gerçeği bilmek ve karşındakini anlamak aşkın bitmesi demektir. Yani bir bakıma Aşk yanlış anlaşılmanın sonucudur. Birini anlamadığımızda aşık oluruz ancak kişinin gerçeğinin farkına vardığımızda onun düşündüğümüz kişi olmadığına karar veririz.

Harese nedir bilir misin? 
          Hırs, haris, ihtiras, muhteris. 
          Harese şudur, develer çöl gemileri derler, bu mübarek hayvan üç hafta yemeden içmeden, aç susuz çölde yürür de yürür; o kadar da dayanıklıdır yani. Ama bunların çölde çok sevdikleri bir diken vardır. Gördükleri yerde o dikenleri koparır çiğnemeye başlarlar. Keskin diken devenin ağzında yaralar açar, o yaralardan kan akmaya başlar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. Bölece yedikçe kanatır, kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz ve engel olunamazsa kan kaybından ölür deve. Bunun adı haresedir. 
          
          
          Tarih boyunca birbirlerini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur. 

“Daha üzüm asması yaratılmadan sarhoş olanım ben, sen doğmadan önce aşkınla berduş olanım ben”

Mide fesatı geçiriyorum 

Teman cok guzel ağladım

Lan