"Hey berry lovers! Miss niyo na beauty ko? hahaha.
Sorry, naging busy wife lang ni Austin my lalabs. Charot! haha.
Back to school na! Shet! Sana 17 na! Miss ko na allowance ko! hahaha
Ako lang yata ang gustong-gustong pumasok sa school. haha kunwari masipag. lol.
Ay, thanks kay Amy sa paghanap ng gif! haha
Okay. shattap ko na muna ang bonggang bunganga ko.
Enjoy reading! :)
------------------------------------------------------------------
Chapter 39
Daniel’s POV
Pagdating namin dun, kakadating lang din ni Kuya Neil kaya wala rin siyang kaalam-alam sa lagay ng nanay nila.
Si Mama naman, ganun din.
Niyakap ni Kathryn kaagad si Kuya Neil nung nakita niya kuya niya.
Nakatingin lang ako sa kanya.
Para kasing…doble yung nararamdaman ko?
Alam niyo yun?
Yung kapag sobrang nasasaktan yung mahal mo, doble yung sakit na nararamdaman ko.
Kung may pwede lang sana akong gawin.
Nung may doctor na lumapit, si kuya neil at mama ang kumausap.
Nilapitan ko na agad si Kathryn na mukhang nagbe-break down.
“Kath…”
She seems like deaf.
Parang di niya nga rin ako nakita eh.
Wala na talaga siya sa sarili niya.
Iyak na lang siya ng iyak.
Shit.
“Baby” Nilagay ko yung arms ko around her then I let her cry while resting her head at my shoulders.
Yun lang naman kasi magagawa ko ngayon.
Yung maging shoulder-to-cry-on.
Kung pwede nga lang din ako maging tissue, why not?
Ilang minutes din kaming ganito.
I tried calling yung tropa kaso they’re not answering my calls.
It’s like they’re ignoring me.
Tsss.
Baka tulog na yung mga yun.
“DJ” Napatingin ako dun sa nagsalita.
Si Kuya Neil.
“Bakit kuya?”
Sinenyasan niya lang ako kaya tumingin na agad ako kay Kath.
“Baby ko, saglit lang ah”
Tumungo na siya this time tapos umayos ng upo.
Tumayo naman agad ako at lumapit kay kuya.
..." http://wattpad.com/story/2107081
