mdmykn

bir zamanlar meydan okumak isterdim
          kaç meydanını okudum da bu hayatın
          yalnızca iki harf öğrendim:
          a
          h!

insan ölüyorsa acıdan ölür bir gün
          kendine bir daha uğrayamadığından,
          koyduğu yerde durmayışındandır hayatın
          hatanın dönüşsüz oluşundandır.
          hiçbir aşk titremez sonsuza değin,
          bütünlüğünü yitirişinden ölür bir mum
          ve insan kanatlarından
          ayrılır bir gün..

Bir sıkıntının geçeceğine duyulan güven,
          ona dayanmanın tek çaresiymiş...