En nefret ettiğim şey YALAN ve YALANCI. Pembe yalan, mavi yalan, beyaz yalan, siyah yalan vs. Herbiri insanı derin bir kuyuya atar ve ne şekilde olursa olsun o kuyudan çıkabilmesi için yine bir yalan teklif eder. Size tavsiyem mümkün olduğunca rengine kanıpta yalan söylemeyin. O renkler aslında şeytanın size sunduğu saatli bir bombanın süslü örtüsüdür..

Neyse bu kadar nasihat yeterli sanırım ;) Kısaca ben yalandan nefret ettiğim kadar kitaplarla ilgili herşeyi çok severim.Hem yazmayı hem de okumayı. Ama yazmaya başladığımda herşey normal ve mükemmel ilerlerken bir anda aklıma yazacak birşey gelmiyor. Her başladığım kitabım daha kitap olamadan yarıda kesilmiştir hep.
 
Sonra düşünürüm; neden yazamıyorum? Neden o diğer yazarlar gibi olamıyorum? 

Ve sonra aklıma gelir; Çünkü ben gerçeklerle dolu hayatı olan bir kızım. Peki bazı yazarlar bu kadar abartılı kurguları nasıl buluyorlar biliyormusun? Çünkü onların hayatı YALAN. 

Sakın yalnış anlamayın her yazar için geçerli değil bunlar. Benim demek istediğimi ancak bu tarif ettiğim yazarlar daha iyi anlaya bilirler. Yazdıkları kurguyu  hayatlarına yerleştiren ve önce kendinden başlayıp etrafındakileri de bu kurguya inandırmaya çalışanlar içindir bu söylediklerim. Ben bunu en yakınım dediğim kişide gördüğüm için söylüyorum bunları. Her duyduğunuza bu kadar çabuk inanmayın ve bu kadar iyi, temiz kalpli olmayın. Herkese körü körüne inanmayın. 

Sevgilerimle..       -ELİF..  :)