gül

mən əslində heç vaxt valsa qaldırılmamışam. düzü hər hansı biri tərəfindən valsa qaldırılmaq kimi bir istəyim olmamışdı heç. nədən ötrü belə bir şeyin düşüncəsi ağlımda yer almalı idi ki? nədən ötrü bunun xəyalını qurmalı idim mən? deyirdim özlüyümdə. ama sənin varlığınnan xəbərdar olduğum ilk gün, onlarca məsafədən gözlərimin şans əsəri toqquşduğu gözlərinə şahidlik elədiyim bir fevral səhəri mən hər valsa hər hansısa biri ilə deyildə səninlə qalxmaq istədim. o günnən sonra mən gözlərimi bağladım və hər melodiyada səninlə valsa qalxdım. bir addım irəli, sonra geri aha bir addım sağa ardından sola indi isə dönürük. əlinin içində ovucuma yer eləyib barmağlarımı sıxırdım. çox gülməlidi əslində soyuğ parkda oturmuş düşüncələrimdə səninlə dansa qalxmışdım və sənin bundan heç vaxt xəbərin olmayacaq idi. bilmirəm necə anlatmalıyam özümü, Azərbaycan lüğətində hansı söz ifadə eləyə bilərdi ki məni? məsələn mən tortumun ilk dilimini sənə verərdim, brazilya ənənəsinə görə tortun ilk dilimini çox dəyər verdiyin insana verirsən. sonra, sənin üçün portağal dilimləyər, dəfələrlə baxdığım filmləri səninlə izləyərdim. sonra, ən sevdiyin yeməyi sənin üçün bişirərdim, sevincimi səninlə bölüşüb, sinəndə göz yaşı tökərdim, saatlarla saçlarına sığal çəkərdim. çox istəyərdim bayram süfrələrində sənin stuluna yanaşı duran stulda yerimin olmasını. ama bəzən elə nöqtəyə gəlirik ki, mütləq ki o an nələrdənsə imtina etməli, vazkeçməli oluruq. ah bunu qəbullanmaq, həzm etmək canından can alır insanın. ama bu belədi keçəcək, mütləq ki keçəcəkdi. və zaman acımasızca onu da tozlu rəflərdən birinə qaldırıb unutduracaqdı.

yolda qarşılaşsaq əyər inan yolumu dəyişərəm bəlkə də, qarşımda dursan kinimdən ötrü baxmaram gözlərinə. məni qaldıran tək əl sənin olsa çürüyərəm tutmaram əlini. zatən tanımıram mən indi səni.  ama bu günlərdə, hə bu günlərdə içimdə bir ağrı var səndən ötəri, biraz peşmançılıq, incimişlik, bolca xəyal qırıqlığı, və çoxca kaşki. gecənin bir yarısı gözləmədiyim bir anda qəhər boğur məni, əlimdə olmur. bilirsən, bütün yaşlarımızda bir yerdə olacağımızı düşünərdim mən. yox əsas məsələ doğum günü deyil. əsas məsələ yaşa bir yerdə dolmaqdı, bir yerdə böyümək, ağlamaq, gülməkdi. başa düşürsən də məni? xəstələnəndə qayğına qalan, sağlam ol deyən, dərmanını içməyi xatırladan, üstünü örtən biri mütləq olmalıdı axı insanın həyatında. yoxsa bu dünya heç çəkilməz inan. mən o günnən sonra, nəyə ağladımsa onunla yanaşı bir də sənə ağladım.  bayram süfrəsində masada yanaşı oturmaq istədiyim tək insan sən idin. axı kim deyərdi bunlar olacaq? məyər biz nə qədər istəməsək də bəzi vidalar mütləq olmalı imiş. ən doğman ən özgə olabilirmiş. sağol deyib vidalaşmağı bilmək lazım imiş. mən artıq əminəm ki heç bir yaşımızda bir yerdə olan deyilik biz. ən sevdiyiniz çiçəyi belə bilməyən insanlar üçün qəlbinizdə çiçəklər böyütməyin.
            

evet öyleyim✍

bir saatdan sonra dərd olaq.

oturub dərdləşək bir yerdə,

gəlim səninlə bir yerdə çay qoyaq,