Medoş

Herkesle arana mesafe koyduğunda uzay boşluğunda hissediyor insan kendisini. Sığındığın insanlar tüm kemiklerini kırdığında, daha fazla incinmemek için herkese kötü yaklaşıp bir duvar örmek zorundasındır.
                                                                                                                                            Sığıntı - Mustafa GÖRGÜÇ

"...her defasında odada oturmuş, camın dışındaki yağmuru seyreden biri gibi hissettim kendimi; doğrudan yakınımda olan şeylerle bile aramda camdan bir duvar vardı ve kendi irademle onu yıkacak gücü bulamıyordum." 
                                                                                                          Olağanüstü Bir Gece - STEFAN ZWEİG

"Peki ya sizin hiç fotoğrafını açıp, yüzünün en ince ayrıntısına kadar incelediğiniz biri oldu mu?"          -Cemal SÜREYA-
          

Ağlamak çok büyük nimet, ağlayamamak çok zor =‘)

Sonra sustu tüm sesler, renkler soldu...
          Dünyam işsiz bir karanlığa büründü.
          İşte o an hayatımda ki tüm ışığımı, ayımı
          gecemi, güneşimi kaybettiğim andı...
          
          Damarlarımda dolaşan kan bile;
          kalbimin göz yaşlarıydı...
          Her bir zerrem ağlıyordu ölümüne...
          
          Sonra kalbimde ki o kelimelerin
          kifayetsiz kaldığı o tarifsiz acı;
          Damla damla olmuş yanaklarımdan 
          süzülürken ağzımı bile açamadım...
          
          Her bir gözyaşım binlerce acıdan ibaret
          Duygularımsa artık hiçlik denizinde
          birer damla olmuş...
          
          Şimdi ne üzgünüm, ne de mutlu!
          Çünkü; benim hayallerimle beraber,
          hislerimi de öldürdüler...