Bu nasıl bir yaraydı gönlümde açılan,
Nasıl bir çıkmaz sokaktı girdiğim,
Nasıl bir kör kuyuydu gözlerimi kamaştıran...
Her şeye inat kalbime gelmen,
Ve ardından harabe yığınına çevirip gitmen nasıl bir ironiydi.
Kelimelerin gücünü inanmazdım,
Ama öyle inandırıcıydın ki!
Veya ben o kadar bağlanmıştim ki fark etmedim sahte ve yapmacıklik akan aşkını...
Düşünüyorum bazen,
Bunları yaparken nasıl hissettiğini düşünüyorum,
Çok güldün belki de,
Ne kadar da saf biri dedin arkadaş çevrene anlatırken,
Kandırdim onu dedin belki de kendini böbürlendire böbürlendire,
Peki hiç mi kalbin konuşmadı seninle,
Hiç mi umursamadın aşkı gözlerine gözlerini sana hapseden kadını...