mehmethalicii

                          Kumpas (2.sayı)
          Neden?
          Neden diye sorar insan kendine hep.
          Neden buradayım mesela;
          Ya da neden istediğim yerde olamıyorum?
          Bu soruları sorarken insan,bilmez aslında hiçbirinin cevabı olmadığını.
          Hem tek bir neden ile açıklayabilir mi insan kendini?
          Ya da siktir et bunları...
          Kainat neden var? diye sorunca kendine cevaplayabilir mi? Susar sadece.Tıpkı kendi nedenini açıklayamadığı gibi.
          Susar...sadece susar..
          Ve buz gibi bi su içer.
          Sonra kaldırır kafayı bakar gökyüzüne.
          Bulutlardan öte hicbisey göremez...Ama o an rahatladığını hisseder işte.Beynindeki nöronları çok fazla çalıştırdığını hatırlar.Uyumak ister.
          Ama bilmez ki aslında uyunanınca ilk aklına gelen nedenler olacaktır nedensiz...
          Bazen bi sınıfta en arkada unutulmuş biri olduğunu farkedersin.Ve bundan mutlusundur.Çünkü bundan önce o kadar fark edilmişsindir ki hayatta ve bunlar o kadar açıtmıştır ki canını artık sadece patlamış mısırın üstündeki tuz olmak istersin.Görünmeden tat vermek....
             Kumpas yazdığı yazıyı tekrar tekrar okudu.Biseyler eksikti.Amınakoyum olmamıştı bu yazı! Oysa ki yazmak istiyordu o.Hem de sürekli! Hiç durmadan! Ama bisey eksikti sikiyim böyle işi dedi.Buzdolabından soğuk bi bomonti çıkardı.Açtı ve dikti tepesine.Boğazı acıyana kadar! Boğazı yanmıştı.Çekti şişeyi ağzından.Annesini hatırladı.Sonra geçmişini.Geçmişinin annesinin canını nasıl yaktığını...Saçlarını nasıl ağarttığını...Ve tam annesini sevindirecekken onun bir anda sonsuz bir uykuya daldığını...

                            KumPas
            Bundan sonra neye inanacağını bilmiyordu.Neye inanmayacağını da...Hayat,hicbiseyden habersiz büyüyen bi çocuk gibiydi.Sadece büyüyordu ve yoruyordu insanı.En son ne zaman gerçekten güldüğünü hatırlamıyordu bile.Amınakoyayım! Neden, sürekli birilerine kendini beğendirme çabası içine girer insan? Neden, diğer insanlar olduğu gibi kabul etmez? Neden, sürekli cebindeki para insanın karakterinden daha önemli?! Hayat işte buydu.Sürekli kendine böyle sorular sormsk ve bunları kendi kafanda cevapsız bırakmak....

sonra insan dedi içinden kumpas...aslında hepsi aynı gibi gözüküyor ama hepsi farklı dünyalara sahip.Düşündü biraz..Bi dershanenin sloganı geldi aklına.."her insan farklı bi dünyadır.Biz bunun farkındayız." Evet,evet tam anlamıyla doğruydu bu cümle.Her insan burna, kulağa,ağıza ve belli bi surete sahipti ama aslında hepsinin hepsinden sakladığı farklı dünyaları,kimseye söyleyemediği gerçekleri vardı...Ve umutsuz bi biçimde gelecekten beklediği umutları..Hele ki Türkiye denen demokrasi ile yönetildiği sadece birkaç anayasa sayfasında yazıldığına inanılan bi yerde yaşanıyorsa...Sonra kendine baktı kumpas.Bi ucsuz bucaksız denize,bide sonunu hiç göremediği gökyüzüne baktı.23 yaşındaydı ve ilk kez o zaman ölmek istediğini,denizin maviligi kadar yorulduğunu ve gökyüzü kadar sonsuz uykuya dalmak istediğini farketti...Çünkü gerisi hep yalandı.