Çürüyen bir cesedin nefesinde doğdu çocukluğum.
Ve ben o cesedi bir an bile düşünmeden yaktım. 
Cesedin alev aldığı yerde ölü bir şehir yaşam buldu, 
içinde yanan benim çocukluğumun cesediydi. 
Bir adam yarattım, kalemimin savurduğu o cesed oldu.
Bir kadın yarattım, o cesede ev sahipliği yapan ölü şehir oldu.
Cennetin asmanından düşen bir melekti hislerim.
Onları hiç düşünmeden şeytana sattım. 
Kendini günah sanan bir adam düşledim, 
o şeytana sattığım hislerim olan düşen melek oldu.
Ve bir de kadın yarattım, 
o hislerimi sattığım şeytan oldu. 
Bir kitap yazdım. 
Kalemimi savurduğum her bir satırda bir adamın çocukluğu ezildi. 
Bir adam mahvettim.
O çocukluğu ezilen şarap kırmızısı oldu.
Bir başka kadın yarattım. 
O kalemini savurduğu adamın kırık tanrıçası oldu.
Sevgilim, sana olan hislerimi parçalara böldüm.
Ben kendimi yitirdim, senden gidemedim. 
Benim yanan bağrı açık çocukluğum bir kadının gözyaşıydı. 
Ve ben senin için kendini şeytana satmış küçük bir kız çocuğu oldum. 
Sen benim için beni kendine saklayan kırık cehennem.