2015'teki çocuk yanım, merhaba. Seni 22 yaşında dizlerindeki yaralarla bir ben selamlıyor. Kollarından süzülen kanların yerini küçük dikişler aldı, artık yazmak için bütün kalmaya ihtiyacımız var. Çünkü Tomris Saka günden güne dağılıyor, ruhu acı içerisinde yardım çığlıkları atarken elini bize uzatıyor. Ahu Tuna Çağın kendini sürekli bir uçurum kenarında buluyor. Parmak uçlarında yükselip ileri doğru adım atmayı planlıyor, onu durduracak kişi biziz. Metehan Kağan pişmanlığın kazdığı çukura düştü. Ellerinde kelepçelerle başını göğe kaldırıyor ve bakışları bizlerle buluşuyor. Bizden yardım dileniyor. Ata Vural'dan dilemediği merhameti bizden diliyor. Ayla Mey, Volkan Ceran'ın kollarında yaşam bulmayı beklerken solup gidiyor; çaresiz bakışlar ellerinde kanlarla çöken Volkan'dan bize gelen tek şey.  Behram ruhunu Merih'in ruhuna doluyor yavaşça. Onunla hayat bulduğunu biliyor, bunu görelim istiyor.  Efsun Yekta Barbaros, Efken Aybars'ı pençelerinin arasına hapsetti. Yılların kendisinden götürdüklerini ondan götürmek istiyor fakat içinde yeşeren duygular ona izin vermiyor. Engellememizi istiyor. Tuğra can verdi, Ediz'in bize ihtiyacı var. Her gece mezarın başında benliğini göğsünde açtığı çukura gömüyor. Gözyaşları yüzünde keskin yollar izlerken elinde tuttuğu tişörtü her zaman yaptığı gibi burnuna götürüyor ve unutmaktan korktuğu kokuyu içine çekiyor. Onun bize ihtiyacı var.  Yağmur Ateş'e olan sevgisinden tükeniyor. Bir damlası bile söndüremediği o nefret ateşi onu öldürüyor. Panorama'nın çıkışındaki depoda 5 ruh var, her biri cehennem çukurunda ölümü tatmak istiyor. Onlara ölümü tattırmamız gerekiyor. 

2015'teki çocuk yanım, merhaba. Seni 22 yaşında dizlerindeki yaraları zihnindeki insanlar için iyileştirip yazmak için çabalayan bir ben selamlıyor.