ne öldürür ne de yaşatır... aslında en kötüsüdür çünkü belirsizliktir... açılamamanın verdiği umut ve bilmenin verdiği umutsuzluk bir aradadır... ne iyidir ne de kötü. hiçbir zaman açılamazsınız ve hiçbir zaman gösteremezsiniz sevginizi... sevginiz gerçekten kuvvetli ise onun mutluluğunu düşünür ve onun unuttuğunu bilene dek susarsınız. tüm fırtınaları içinizde yaşarsınız. kah gelir sevdiğiniz size sevdiğini anlatır. susarsınız ve belki de öğütler verirsiniz çünkü öylesine seviyorsunuzdur ki onun mutluluğu sizin mutluluğunuzun önüne geçer. tüm bencillikleri bir yana bırakırsınız. hayatın bilindik duygularından arınır ve sadece ''o'' odaklı yaşarsınız. kah gelir teni teninize değer, siz alev alev yanarken, onun diğer 3. şahsı düşündüğünü bilirsiniz ve gönlünüze canınızı çok yakan bir kor düşer... bazı şeyler evet unutulur ama bazıları hayatınız boyunca en üzgün, en savunmasız ve en yalnız olduğunuz anlarda sizi bulur... işte başkasını seven birini sevmek de böyle birşeydir. 

birgün belki hayattan... 
geçmişteki günlerden... 
bir teselli ararsın... 
bak o zaman resmime...