Aslında bugün mutluydum tabi daha sonra üst üste gelen ders ve seminer sayesinde modum düştü ama beni asıl üzen şey burda oldu buraya kafama esince bir şeyler yazıyorum. Bazı insanlar gelip ortasına sıçıyorlar galiba hiç bir yerde yerim yok... Değer verdiğim birini kaybettim gereksiz bir nedenden. Keşke gelse eskisi gibi olsak. Okur mu bilmem ama seni özledim. Herşey artık o kadar fazla geliyor ki. İnsanlara gösterdiğim sert yüzümün ardında paramparça biri var. Anlamak istemeyenler kendince laf sokabilir. Benim panom dahi olsa ilgilenmiyorum. Değer verdiklerimin teker teker gidişi koyuyor artık. Diyorum ki bir daha olmaz bir daha bırakmaz beni. Hayat götüyle gülüyor bana kaçıyorum bazen herkesten. Buraya kaçıyorum. Kitap okuyorum gülüyorum, ağlıyorum. Belki de sadece yaşamak istemiyorum. Bağla beni... Tekrar kendine. Sana diyebilirim ama burdan daha kolay geliyor. Görmeyeceksin biliyorum ama özür dilerim.