melvinco

Görünmez İp yeni bölümü yayımda, linkten girebilirsinizz iyi okumalar
          	
          	https://www.wattpad.com/story/281782203

Bbeyzabektass

Twitterda karşıma çıktın selam vermeye geldimm

malabakpilot

@melvinco  melekberbrr
• Reply

melvinco

@malabakpilot tw adını alayım aşkım
• Reply

malabakpilot

 @Beyzabektas33  bende bunu yazacaktım neiznsnxjxnsnskxm gelmişken takiplesilim twden
• Reply

melvinco

Bir gece yarısıydı, kumsal çarşaftandı. Önümdeki okyanusun dalgaları benim sakinliğimle neredeyse eşit sayılırdı.
          
          Tek bir farkı saymazsak. Benin içimdeki ateş hiçbir zaman dinmemişti, ama okyanusta yanan tek bir alev bile yoktu.
          
          Belki de o kadar çok yanmıştı ki, en sonunda kendini hiçbir ateşin dokunamayacağı, giren ateşleri söndürebileceği o kaynağa dönüştürmüştü. Okyanus, okyanus olabilmek için çok yanmıştı.
          
          Ve ben, bu kum tanelerinin üzerinde oturmuş eşsiz dalgalara bakarken geçmişimi düşünüyorum. Bir dalga bile olamadığım o zamanları. İçime tüm ateşleri aldığım, ateşlerin içimi yaktığı o günleri anımsıyorum. İçim cehenneme dönüşse bile dalgalarımla savuramadığım günleri.
          
          Başarmıştım.
          
          Artık okyanus olmayı, dalgalarımla ateşleri söndürmeyi başarmıştım. İçime giren sağ çıkamıyordu, okyanusun kenarına geçenler laf atıp geri dönüyordu. "O beni küle çevirecek. Ondan uzaklaşmazsam beni yakacak."
          
          Kimse sorgulamadı, okyanus neden içine kimseyi almadı? Okyanus kötü birisi miydi sadece?
          
          Herkes öyle bilsin, okyanus ne olduğunu iyi biliyor.
          
          Ha bu arada, bu benin hikayem. Bir pasifik okyanusunun hikayesi değil.

melvinco

"Kendimde bir şey fark ettim." 
          Uzun süren sessizliğin arasından konuştu, "Nedir?"
          Dudaklarımda kilitlenen cümleler kendini saldığında, birazdan yaşayacağım karmaşanın farkında değildim.  "Bağlanamıyormuşum."
          Kaşlarının çatıldığını hissettim. "Bu da ne demek?"
          "Bağlanmaktan öyle kokuyormuşum ki, bir insandan, ona besleyeceğim hislerden kara bir at gibi kaçıyormuşum." 
          "Artık öyle değil mi?"
          Tebessüm ettim. "Sen vardın. Sen varken kimseye bağlı olmama ihtiyaç yok gibiydi. Birine bağlı olsam yeter gibiydi. Sonra...sonra sen gittin." nefesim tekledi. "Kimseye bağlı kalamayacağımı, kimseyi sevemeyeceğimi bana öğrettin. "
          Beni terk ederken bana öğrettiğin şeyler.