Üşüdüm. Konuşman bana sıcaklık vermedi, üşüttü beni. Buz gibiyim o andan beri, ağladım mı, ağladım, güldüm de. Fakat şuan, ne diyeceğimi bilmiyorum. 'Seni sevmiyorum' yetti bana. Sevmiyorsun beni. Ne güzel söyleyiverdin. Halbuki bir yıl önce bile değil bana aşıktın, benim için kendinden vazgeçerdin. Peki artık. Sana daha çok şey sormak istedim, alttan bunu yapmak istediğimi belirttim fakat sen? Kısa keserek belli ettin benimle konuşmanın seni sıktığını. Her neyse. Bir kalp nasıl bir kişiden sonra başka bir tanesini bu sürede sever bilmiyorum ama, ben de önüme bakacağım. Hislerimi geriye atmamaya çalışıyorum sonra daha beter patlamaması için fakat biraz zor. Ya en uçta, yada hiç hissetmemem gerekiyormuş gibi hissediyorum çünkü. Ama sanırım.. sanırım seni unutmaya başlıyorum rüya.