vest

hey heyy!! merhabalar güzellerim, akşamlarınızın (artık ne kadar olabilirse) huzurlu geçmesini diliyorum. hatırlamadığınıza eminim, ancak bir şeyleri çağrıştırmayacak olsa da adımı hatırlatma isteğiyle kısacık duyuruma giriş yapacağım, benim adım rena (cherievotka, rariekoo artık ne derseniz).
          
          bir zamanlar slave to lust'ın, çalınmaktan bıkmayan vodka fraise'in, kendi dilinin açıklamalarını görmeye katlanamayan sözde vatan severlerin lafını esirgemediği unleash'in, çamurdan doğanların savaşı'n ve birkaç tane daha yayımlanıp kaldırılan kurgunun annesiyim
          
          bu hesabı bıraktığımın ve de başka bir hesaba, bu sefer te-mel-li geçtiğimin duyurusuyla siz güzellerimin panelini rahatsız ediyorum. yeni hesabımın adı @wvestian, takip ettiğim kısımlardan görebilirsiniz, olur da bu yeni hesabımın kapısından içeri adım atarsanız eğer mutlu olurum!!

"eğer her şeyi kaybedersem... her şeyi kaybedersem... arkama bile bakmayacağım."

"dünya bir ateş olup,
          bağrımı yaksa.
          gökyüzü tufan olup,
          üstüme yağsa.
          hiç dönüş yok sevgilim,
          biz severken
          ayrılacağız."

pamuğa dökersin şarabı lıkır lıkır
          yaralarımı temizleriz birlikte,
          evimdeki kedileri besler
          çiçekleri sularız kendimizi çok çok kaybedince,
          olur mu olur
          şiir de yazarım sana
          hem de hırpani bir şiir
          üstümüzden yıllar geçiverince

ben soyadımdan bir harf de değil
          adımı, soyadımı, geçmişimi ve geleceğimi attım;
          bana bundan sonra yalnızca tabiat parçası deyin!

"ilk ağlayan insandı beatrix, cennetten çıkarılmıştı." diye fısıldadı yaşlı papaz ojeda, göğsüne yaslanmış kızın başını şefkatle okşayarak, sonra da titrek bir sesle devam etti. "ilk unutan da yine ilk insan oldu ve cenneti unuttu, sevgili kızım."

yıldız köşesi!!

"tanrısı para, kendine köle. sözleri zehir, onu dinleme. 
          sadık uşaklar eteğini öper. korku üretir, süsleri gizler."
          
          https://youtu.be/Lws5Tkk-E4Q

"o, yaralayan kılıç gibidir, ama kendini yaralayamaz; gören göz gibidir, ama kendini göremez. sözcükler insanı anlaşılır kılamaz; insan sende olmalı, onları anlamak için..."
          
          — kelebek düşleri, matsuo basho.

ben iki elimde iki hançer,
          Kıpkızıl günahlar örmüşüm..
          Bu eller benim ellerim, cennetten kovuldular.
          Kan kusan geceye nehir nehir..
          Tükrükle boğulan, ezilen, lanetlenen,
          İrin yüklü bakışlardan bu kaçıncı kaçışım.
          Bu kaçıncı saplayışım tırnaklarımı yüreğime,
          Ama ölmedim…
          Neden ölmedim..?
          
          Öptüm ölümün, kaynamış tutkal kokan ağzından.
          Kara kara yengeçlerin yuva yaptığı,
          Işık değmemiş ıslak saçlarına astım kendimi.
          Belki bin yıl sallandım durdum.
          Ama ölmedim…
          Neden ölmedim..?
          
          Bıktım bu dost cüceler ülkesinde,
          Dev yalnızlığımı sırtımda taşımaktan.
          Yorgun alnımdan iri terlerin aktığı, kör kuyulara
          Yılanların ve akreplerin ve ısırgan böceklerinin,
          Susuzluğunu gideren,
          Bu denizler benzindi hep..
          Ve hep ne varsa
          Deniz denilen bu kıyılarda ateşler yaktım.
          Ama ölmedim…
          Neden ölmedim..?
          
          Açmış aç ağızlarını cılız arzular,
          Dişleri diken diken etimde dolaşan.
          Tutup bütün kapılarını kırıyorum mabetlerin.
          Tanrıyı arıyorum…
          Tanrı yok diyorlar ama neden yok..!
          Bir yumruk olup sıkılıyorum, parmaklarım dökülüyorlar..
          Bir kaç cam kırıyorum buz tutmuş gökten.
          Ben yarıdan fazla günahkarım biliyorum.
          Yarıdan fazla karanlık…
          Bu yer, bu insanlar, bu okyanus,
          Ve neden sonra zaman,
          Bir iskele olup sıyrıldı takvim yapraklarından..
          Artık bütün şarkılar susmuştu, ölüm tanrısı susmuştu.
          İçimdeki çanlar susmuştu, ben susmuştum..
          Cehennemde yer bulmak zordu…
          
          En utanılır günahlarımı sırat köprüsüne astım.
          Güneş bir fahişe gibi sarışındı ve üşüyordum..
          Demir örgülü, kızgın kapıların mermer eşiğinden,
          Sümük gibi alevler akıyordu..
          Alev denizinde yıkanıyorduk. ho ho hoy.!!
          Alev denizinde..!
          Alev…
          Deniz…
          Alev…
          Tanrının iskeletinden kan sızıyordu