Kirpiklerime ağır bir yük bağlı sanki. Gözlerimi her kapatıp açtığımda her gözyaşımda canımı çok yakıyor. Diyemiyorum.diretemiyorum diretsem ne olacak ki!
Yine aynı vaziyette bu kez daha bir harap olacağımı biliyorum.
Ne hissettiklerimden çok ne istediğimi bile bilmiyorken bir başkasının mutluluğuna göz koymak günah mıdır bana?
Ben, ben düşünemeden duramıyorum. Aklım ve kalbim arasında değil vicdan mizanından çıkıp derin nefes alamıyorum.
Ben mutlu olmak için çabaladıkça imtihanım daha bir zor hale geliyor. Biliyorum geçecek, düzelecek. Ben kazanacak mıyım günün sonunda peki? Hep kaybeden oldum da...
Atilla ilhanın: "üçüncü şahsın şiiri 'ni" şimdi daha iyi hissedebiliyorum.
Meğer felaketimmişsin ağladım.
Meğer sen başkasına gidince felaket neymiş anladım.
Beni hiç sevmedin belki, sevmediğini bilirdim.
Hezeyan aşkımın bir parçasısın. Felaketim, gözyaşımsın.
Kim bilir bu vakit ona güzel sözcükler kurmakla meşgale içindesin. Belki en çok onu sevdiğini söylersin. Üzülmeli, kahrolmalı mıyım buna?
Seni yine sevsem günah yazılır mı ki bana?
Tekrar tekrar aşık olsam sözlerine, gözlerine en çokta yalana bulanmış hislerine...
ALLAH kızar mı bana sizin mutluluğunuzun gölgesinde beklediğim için. Bir imtihana tâbi tutar mı?
Şükürler olsun ki mutlusun, seviyorsun birilerini, beni değil, sadece birilerini...
Birimiz mutsuzluk aylarını tek başına devirirken en azından birimiz aylarını başka bir kirli nefesle paylaşıyor. Hayır aşağlamadım!
İnsan değil miyiz?
Kalpleri kirleten, duygulara hükmeden, aşkı kirleten insan değil mi? Sen iyi bilirsin.
Ne yazık bana!
tek başıma, terk ettiğin şehirde bir başıma sensedim.
Ne yazık ahmaklığım yine başımda kalbimin ücra köşesinde bir yerin var hala...
Lanet bir şey kopamıyorum, kandırmaktan başka işe yaramıyor ki sözlerim.
Ne yazık! sen başkasıyla, ben bir başıma...
Kıyametim oldun ağlayamadım sana...
#felaketimsin#kıyametim
