Belki seni bulamamak yaralamazdi beni ama bulduktan sonra kaybetmek olduruyor iste. Belki senin icin,geleceyi umulan ama beklenmeyen biriydim. Belki biraz zamansiz geldim hayatina ama inan zamansiz gidisler daha cok yoruyor insani. olum gercegiyle yasamayi ogreniyor da olume karsi yikilmamayi bilemiyor ya insan , iste gideceyini bile bile kabul ettiklerimizin gidislerinden oturu bu denli yikilmamiz da bu yuzden... insan birine asik olunca kendinide de sevmeyi ogreniyor zamanla. Ama o gidince , kendinden de nefret edebiliyor aninda.
Biz,huznuyle barisiklardaniz seninle; vedalasan ama ayrilamayanlardaniz... ben seni oyle birdenbire degil, yavas yavas sevmistim... Bu yuzden bu kadar çabuk vazgecemiyorum, yok sayamiyorum. Gururum kalbimden buyuk, kabul ediyorum. Ama bazen kapilari kapatmak "Çal kapımı" demekdir Mert. Bu cagriyi anlayamadin...
Zamansiz bir baslangicdi bizimkisi. Benim basimi yaslayacak omuzlara degil,bagrima basacak taslara ihtiyacim vardi. Oyle bir zamanda karsima ciktin sen. Neden boyle zamazsiz cikip geldinki? Gidisinle hatirlatdiklarin benim unutmak icin cabaladiklarimdi. Gelişinde bir cesaret vardi. Evet! Korkmadan gele bilirdin bana cunku belalari kendi basima acanlardandim ben. Bunu anlamisdin ve korkmadin. Sormadin, sorgulamadin. Cunki birbirimize,sorularla degil,cevaplarla gelmisdik. Bu yuzden ikimizin de yasadigi son ayni . Tek fark, ben severek yanildim, sen yanilarak sevdin...