Akın akın Mustafa Kemal yağıyordu Anadolu’ya,
Çağlarcasına…
Bir taraftakiler savaşıyor,
Bir taraftakiler ölüyordu.
Biri vardı aralarında
Umuda bakıyor, bakıyor ve düşünüyordu…
Akın akın Mustafa Kemal yağıyordu Anadolu’ya
Ayakları çıplak, elleri nasır.
Kağnılar geçiyordu
Kırık yarık yolların çare bilmez sürgünü üzerinden
Vücudu ölü, ruhu canlı Anadolu’mun…
Akın akın Mustafa Kemal yağıyordu Anadolu’ya
Umut yağıyordu, kurşun yağıyordu
Gecenin sessiz karanlığında
Tüm geceye karşı çıkarcasına
Küçük bir mum yanıyordu.
Mumun alevi titriyor,
Umudun alevi titremiyordu…
Akın akın Mustafa Kemal yağıyordu Anadolu’ya
İlim yağıyordu, fen yağıyordu.
Nasırlaşmış eller kalem tutuyordu artık.
Medeniyete koşuyordu çıplak ayaklar,
Hürriyete koşuyordu…
Ve akın akın Mustafa Kemal yağıyordu Anadolu’ya
Doğudan Akdeniz’e, Karadeniz’den Ege’ye
Coşuyordu Anadolu’m dadaştan efeye.
Simgedir 29 Ekim geçmişten geleceğe…
29 Ekim Cumhuriyettir…
29 Ekim özgürlüktür…
29 Ekim hürriyet…
