Merhaba gece.
Züheyra benim ilk göz ağrım. İlk defa sonunu getirdiğim bir hikâye. Oradaki her bir cümleyi yazarken kalbimin en derinlerinde hissederek yazdım. Yazdığım her bir bölümde hüzünden payıma düşeni aldım. Sonunu çok farklı hayal ettim her zaman. Finalini yapmış olsam da zihnimdeki final hep bambaşka olacak.
Her neyse gece.
Ben galiba yine bir hikâye yazıyorum. Ama bu sefer Züheyra gibi değil. Sanırım bir gençlik rüzgarına kapıldım ve texting bir hikaye yazmaya başladım. Bir yanda huşu içinde okunabilecek Züheyra, diğer yanda içinde her türlü laf ettiğim, biraz komikimsi biraz hüzünlü gibi bir başka hikâye. İşte bu da benim zıtlığımın yansıması gece.
Şimdi ben bunu neden yazdım? Cevabı bende de yok. Galiba derdimi anlatacak bir yer bulmak istedim. Bilmiyorum gece. Ben hiçbir şey bilmiyorum.
Pano benim dert benim misali.
