Sayısız zamanda bir ana denk geldim.Önce, o zamanda kendime bir yaşam kurdum.Sonra zamanla büyüdüm.Büyürken zamanla birlikte savruldum.Yanıma almayı ihmal etmediğim mumlarımdan birini yaktım. Zaman onu söndürdü, tekrar yaktım, zaman yine söndürdü...
Zaman akarken ne o durdu ne de ben mumlarımı yakmaktan vazgeçtim.Sonra zaman durdu, bana gerçeği karanlıkla verdi. Mumlar aslında hiç yanmamıştı.

Burası zamanın uğramadığı, yaktığım tüm mumların yanabildiği tek eyalet. Tüm cümlelerim, eyaletimin karanlığa boğulmaması için.