K.

https://youtu.be/mU2f35-rVRo?si=dWBC-o2xAGJicT1i

Sert bir duruşum vardı, sert olmayı öğretti tanrı. Benimle mücadele etmeye yeter mi bi' kahpenin aklı? 

"Ama belki bilmeyerek daha büyük bir mutsuzluğu özlemekteydim."

"Dizlerimiz üstünde yaşamaktansa ayaklarımız üstünde ölmeyi yeğleriz." 

Gök olsam kendimi yarardım ama yer olunca dibine giriyor insan. O dibe bir daha çiçek eker miyim sanıyorsun. Alışmış kudurmuştan beterdir ama bende öğrendim çoğu şeyi. Bir şeylere elimi uzatmamayı öğrendim. Elimi eteğimi çektim kendim hariç herkesten. Neye el uzatsam ya soluyor ya ölüyor. Okyanusun ortasında yanmak ne demek biliyor musun. Nasıl yeşertmemi isteyip ormanlarını sunabiliyorsun.

Şu an bir ağacın sırtında yan yana oturabilseydik. Sen kitabını okurken, ben tutup arsızlığımla öpseydim boynundan.

 Sırtıma tekmeler yerken, sen sigaranı söndürmeye çalışırken, annem bir şeyler için dua ederken, ülke birbirine girerken, bir yerlerde silahlar patlarken, biri bu leş dünyaya gözlerini açarken ve biri son şarkısını dinlerken, o yaş gözümden düşerken, o hıçkırık boğazımda düğümlenirken, bir çocuk baba diye ağlarken ve bir anne evladı için feryadı basarken, ben buradayken ve sen oradayken, neyse ki tüm bu olan ve olacak şeylerin içinde hep şu göğsümdeydin. Beni hoş gör, ben seni göğsümde taşımanın bedelini ödüyorum.    

Oğlum bak, nefret dediğin öyle bir şey değil. Kursağında kalıyor, eziliyorsun altında. Tek hissin tüm evreni ateşe veriyor. Gözlerin öyle bakıyor ki aynalara, sen gözlerine titriyorsun. Ben bu nefrete ezildim en dipteyim. 

"Kendimi kaybettim." deyimi ne kadar beyhude bu dünya için. İnsan kendini hiçbir zaman bulamamıştır ki kaybetsin. 
          Kendini bulamayanın kendini kaybetmesi ne kadar aylakça, ne kadar müphem bir şey;
          tıpkı ölüm arzusunun özgürlüğe eşdeğer olması gibi—"

İncir reçeline ağlayan benim hayatıma tanıklık etse kahrolur, iyi geceler.