ben, çok özlüyorum. sana çıkacağını düşündüğüm o yolda yürümeye çalışmak beni çok yoruyor. her adımı attığım zaman, taşlar ayağıma takılıyor. rüzgar esiyor, dengem sarsılıyor. yağmur yağıyor, sırılsıklam oluyorum. fırtına başlıyor, sığınacak bir yeri olmayan küçük bir kız çocuğu gibi ağlamaya başlıyorum. bu cümlelerde kendini buldun mu? sen sana giden yolda benim ayağıma batan taşlarsın. dengemi sarsan rüzgar, beni bir kasırganın ortasında kalmışcasına hissettiren fırtınamsın. canım bu gece çok acıyor, ne olur, bir kez de benim düştüğüm o yerden sen gel bana. nolur, sadece bir kez. eskisi gibi saçlarımı sev. tenini tenime yuva yap. saçların mabedi olsun parmaklarımın. kokun tutsağı olsun ruhumun. çünkü bilirim ki, bir kez daha duyarsam seni, bırakamam. nolur, bir kez daha sar beni. düşürdün, kanattın, paramparça ettin. yıktın, üstünden geçtin. nolur, bir kez sar ve sev beni.