Elizabeth🪄

bir gün bir şekilde yılbaşı zamanı londra'da denk geleceğimize inanıyorum 

2025 oldu yine ben yine ben

ozluyorum, ne yalan soyleyeyim. 

Yillar sonra...

Last night I dreamt
           that somebody loved me
           No hope, no harm 
          just another false alarm.
           Last night I felt 
          real arms around me
          No hope, no harm
          Just another false alarm.

Fade into you

yeni yil yine biz

Dağılan parçaları toplamak hayli zor, hele camdan bir eşya ise. Ellerin kan revan içinde bakıyorsun etrafına yardım beklercesine, kimse yok. Ellerinde parçalar, çöküyorsun yere. Saçılan parçalardan bazıları dizlerine, bacaklarının her yerine batıyor ama aldırış etmiyorsun pek. Ellerinde parçalar yumruklarını sıkıyorsun bir güzel, acının geçmesini umarcasina. Canın yanmıyor. Küçük bir kan gölü oluşuyor dizlerinin dibinde. Ağlıyorsun, gözlerinden yaşlar akıyor ama canını acıtan camlar değil sen de biliyorsun. Gözlerin uzağa dalmış, oturuyorsun öylece. Kan kokusu burnuna ulaşıyor, yine pek aldırış etmiyorsun. Birden bir yorgunluk çöküyor üzerine, karanlık çekiyor seni. Usulca kırık camların üzerine cenin pozisyonunda yatıyorsun. Beş dakika diyorsun, yalnızca 5 dakika uzanacağım çok yorgunum. Gözlerine karanlık bir perde iniyor yavaşça. Üşüyorum, keşke biri üzerimi örtse.

How many nights should far away more 

Hilerimin kayıp gitmesini izliyorum ellerimden. Sanki kalbim atmayı bırakmış, beynim fonksiyonlarini durdurmuş, ben ölüden hallice kalmışım öylece. Bomboş gözlerle bakıyorum ruhumun derinliklerinden. Ağlamak, bağırmak istiyorum fakat sesim çıkmıyor. Sıkışıp kalmışım sanki ruhum ve bedenim arasında. Dışarıdan bana seslenenlere ses veremez olmuşum. Sana bile cevap verememişim konuşmamı istemişsin, bir kelime beklemişsin ama ben ağzımı bile açmamışım. Nefes alamamışım. Her şey üstüme gelmiş bir bir. Yüksek duvarlarımın arasında yatan bir cesede dönmüşüm sanki. Hayat fonksiyonlarım durmuş, ben bir şey yapamamışım. Ben kendimde değilmişim. Ben kendimi kaybetmişim.