ㅤㅤㅤㅤ

sarılmak yetmedi, bende öptüm.

okşayan elleri ısıranlar, tekmeleyen ayakları öperler.

delibalın fazlası zehir efsun.

Si j'embrasse ton âme, tes blessures guériront-elles?

dünya bir yana, sen bi yana dedim diye mi bütün bunlar. sen öfkene yenik düşecek adam değilsin hikmet sana ne oldu, sana ne oldu cânımın içi, sana ne yaptılar, sana ne yaşattılar, senin canını çok mu yaktılar da dayanamadın. konuşalım, biraz da sen anlat, biraz da sen ağla, biraz da ben seni sarıp sarmalayayım. şakaklarından öpeyim, ellerini seveyim, gözyaşlarından öpeyim. gerekirse yak, yık, söv say, dağıt, ortalığın anasını ağlat gıkım çıkmaz ama durul artık hikmet. böyle yaşanmaz. sen böyle yaşamayı tercih etmezsin, sen bu yaşamı beğenmezsin. benim zaten yaşamakta gözüm yok.

benim hiçbir şeyim yok salih, uykum bile.

seni çok anıyorum ama arayamıyorum. çünkü biz birbirimizi acıdan öldürürüz.

“tanrı, seni bir kere yaratacak ve sonra sen defalarca kez öleceksin.”

ölü bir şiirin kalbini dikiyor ellerin. geç gelen şifaya dargın yara gibiyim. 

kaybolmak iyidir, yolun sonu eve çıkar.