mgKam631
#New_Story_Update တနေ့တလံ ပုဂံဟာ မရွေ့ပေမဲ တလံတောင်မနည်းလှမ်းနေရတဲ့ ဒီခေတ်ကြီးထဲ ကျွန်တော် တထွာလောက်ကလေးဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်ဖို့ပြန်ကြိုးစားကြည့်နေတာပါ၊ သေဖို့သက်သက် ကျွန်တော်တို့ လူသားတွေဟာထိုင်စောင့်နေရဖို မတန်ပါဘူး မဟုတ်လား။ ဒီတပုဒ်က ပထမရေးခဲ့တဲ့ စာတွေလို အကုန်ပြီးမှာ တင်တာမဟုတ်ဘဲ ရေးလက်စမပြီးသေးဘဲ တင်တာပါ ongoing လိုက်ရပါမယ်။ ၂၀၁၀ ကျွန်တော် ၇နှစ်သား အရွယ်မှာ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ခေတ် ကို ပြန်သွားကြည့်ကြရအောင်ပါ။ P.S ဟိုလေ "ပျော်ရွှင်ပါစေ မီယမ်မာပြည် အဆင်ပြေပါစေမီယမ်မာပြည်" ဆိုတဲ့ သီချင်းကြီးကို ပြန်ကြားရနေသလိုဘဲ အဲ့တုန်းက MRTV-4 လောက် အကောင်းမှတ်ကြည့်ခဲ့ကြရတာ https://www.wattpad.com/story/364504557?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=mgKam631