"Kendimizden nefret etmek için aracılara ihtiyacımız yok gibi."dedim derin bir nefes alıp. Kiralık katildim belki ama duygularım da vardı. Ama umutlanmayın, kitabın sonunda yaptıklarından pişman, masum çocuk olmayacağım.
"Haklısın. Her neyse." Arkasını dönüp gidecekti ki kolundan tuttum. Sonra bunu neden yaptığımı merak ettik ikimiz de. Ben öyle boş boş durmaya devam edince İndila bir adım yaklaştı. Sonra parmak ucunda yükselip dudaklarını benimkilere değdirdi. Ben de onu kendime çektim.
Merhaba!
Öncelikle takip ettiğin için teşekkürler.
Profilimden ulaşabileceğin Kiralık Hayatlar isimli kitabımdan senin için ufak bir bölüm yazdım. Kısa roman olan kitabıma bir şans verirsen çok sevinirim. :)
