miaydia
dumanlı kentin hatırası beni bıraksın artık.
miaydia
miaydia
bilir idim
acısını
baştan,
ama yine
gidemedim
ondan.
miaydia
dedim kırk sesle yıkansam da gitmez kalbimden sesin
ben dik gölgem kambur
bu leke başka
miaydia
"ben senin göğsünde dikip kafanda suladığın zehirli bir sarmaşığım."
miaydia
yakub'un hüzünden gözleri ağarmıştı.
miaydia
kuş öldü fakat benim kafam gökyüzünü kaldırmıyor.
miaydia
“dedim bekir, bu kapı ahiret kapısı. burası sırat köprüsü. bu sefer de geçersen bi daha geri dönemezsin. iyi düşün dedim. düşündüm, düşündüm…ama olmadı, dönemedim. sonra, bak oğlum dedim kendi kendime. yolu yok çekeceksin…”
miaydia
aklında dize var, elinde balta.
miaydia
sana bir şey söyleyeyim mi, sen yaşadığını sanıyorsun ama cehennemde yaşıyorsun ve o cehennemde öleceksin.
miaydia
mesafelidir, soğuktur, dümdüzdür. sınırları herkese vardır bir bana yoktur.
miaydia
ellerimden nefret ediyorum. o daha çok seviyor. benim kendimde sevmediğim şeyleri daha çok seviyor o.
miaydia
hayata karşı koyduğu tüm sınırların üstünde tepindim. iyi yapmışsın biraz da şurda tepin der gibi öptü beni.
miaydia
bütün yükümü göğsünde yumuşatıyor, dağ gibi duruyor hep. bütün hayallerimi gerçekleştirmeye yemin etmiş gibi bi hâli var.