Ben kimim? 

Cidden ben kimim? Bu soruyu yıllardır kendi içimde çözmeye çalışıyorum fakat kim olduğumu bulmak bir labirentin içinde, parçaları kaybolmuş bir bulmacayı çözmek gibi. Zor. Belki aynaya baksam göreceğim, kim bilir. Aynaları kırdım. Kırık cam parçaları elime battı. Kanadım. Umurumda değildi. Ruhumdan sızan kan kadar, çok değildi. Kanlar fazla gelince aldım onları, bir mürekkebe damlattım. Ortaya zehirli kelimelere gebe cümleler kaldı. Yandım, yaktım. Acımadılar, acımadım. Ruhumda kopan vaveylâları kimse farketmedi. Elimden tutsunlar istedim, elimi daha fazla kanattılar. Oysa avucumun içinde hâlâ cam kırıkları vardı. Yüreğimde çıkan fırtınayla herkesi devirdim. Sevdiklerimi devirdim. Çünkü yüreğimde kocaman bir fırtına vardı, durmak bilmiyordu. Kendimi durduramadım. Zihnimden kanlar aktı, kanlı mürekkep kâğıda yansıdı. Cümleler oluştu. Cümlelerle birlikte ben oluştum. Sonra farkettim kimse olduğumu.

🍁