@min0wy
Sevgi emektir. Sevgi her şeye rağmen beklemektir. Sen sevgi için çaba göstermezsen karşılığını alamazsın. Bu çaba 3 günlük değildir. 4 yıldan fazladır belkide. Sevgi ilgi değildir sevgi her şeye rağmen karşındaki kişinin iyi olduğunu bilmektir. Sevgide bencillik olmaz.
Yılları saymayı bıraktım sadece en son kaldığımız yerde seni bekliyorum.
… kızın kahverengi bacaklarında beyaz,küçük yara izleri vardı. Elbisedeki yıldız ve aylar gibi, bu yara izleri her tarafını kaplıyor mu? diye geçirdim içimden. Bunun güzel de olacağını düşündüm ve tam bu noktada bir yara izinin asla çirkin olmadığını konusunda bana katılmanızı rica ediyorum. Yara izini yapanlar bunun aksini düşünmememizi isterler. Ama siz ve ben, onlara kafa tutma konusunda bir anlaşma yapmalıyız. Bütün yara izlerini bir güzellik olarak görmeliyiz. Tamam mı? Bu bizim sırrımız olsun. Çünkü, tecrübelerime dayanarak söylüyorum, ölürken yara izi olmaz. Yara izi “Ben kurtuldum.”demektir.
…çünkü aşk sevgiliye kavuşmak değil, sevgiliye kavuşmak için verilen mücadeleymiş, yapılan uğraşmış, çekilen çileymiş. Aşkı kıymetli kılanda işte buymuş. Çünkü sevgiliye ulaştığımız an, ellerini ellerinize aldığımız an, seni seviyorum dediğiniz an, Aşk Tanrıçası kum saatini tersine çevirirmiş, böylece aşklar ağır ağır bitermiş. Ama sevgiliye ulaşmak için büyük emekler harcarsanız, büyük acılar çekerseniz, büyük fedakârlıklarda bulunursanız, yani sevdayı hayatınızın amacı haline getirirseniz, aşk sizi hiçbir zaman terk etmezmiş.
“Doktorun onu karımın içinden çekip aldığını gözlerimle görmeseydim, oğlum olduğuna asla inanmazdım.”
Geçit bir sürü çerçöple, moloz yığınlarıyla doluydu. Patlak bisiklet lastikleri, etiketi soyulmuş şişeler, yırtık dergiler, sararmış gazeteler, kırık tuğla parçaları, devrilmiş beton direkler. Bir duvarın yan tarafı delik, paslanmış bir demir fırın atılmış. Ama bütün bu döküntünün içinde, gözlerimi ayıramadığım iki şey vardı: Biri, demir fırınının az ilerisine, duvara yaslanmış olan mavi uçurtma, biri de Hasan’ın kırık kiremitlerden oluşan bir öbeğin üzerine fırlatılmış kahverengi, kadife pantolonu.
Ölümden değil ama ölmekten, ölmekten değil ama öldürülmekten korkuyordu.
Yalnız kalmıştı. Güneş battı, ay çıktı, yıldızlar çoğaldı. Yapayalnızdı.
Hissetmemek bir meziyettir bazen; donmuş bileklerini kesemez insan.
Hissetmemek bir eziyettir bazen; donmuş bileklerini kesemez insan.
“Birbirimize yasak olmasak, gene de bu kadar sever miydin sevgimi?”