hiç kimse kimseyi gerçekten anlayamamışken dünyada tek olduğumun farkına varmakla başladı herşey,

çünkü nefes alan hiçbir canlı beni hiçbir zaman anlayamadı, ne duygularımı ne söylediklerimi...

ve ben anlatmaya çalıştıkça anlamadıkları gibi sebebsiz yere kaçıp gittiler...

sonucu kendim noktaladım:

hayat dediğimiz nedir ki hergün herkesin birbirine oynadığı piyeslerle örülü bir tiyatro ve ben bu tiyatroda maskeler takmayıp kendimi oynadığım için kaybettim herşeyim