her sey bu kadar sacma ve bu kadar dongu olmak zorunda mıydı cidden kendimi ve yasamayı cok seviyorum yasanacak hayat bu mu neden acgozlu siyasetcilerin cikarlarında bitti hayatim neden okuldan dershaneye dershaneden okula dongusunu kırabilcek kucucuk bir olay bile yok artik neden ben hep bir seylerden kacmak istiyorum neden her sey bu kadar kacınılası hep gereksiz ufacık umutlarla dünyanın en bıktırıcı gününü yasamaktan o kadar bıktım ki kendimi oldürecek kadar cesur bile olamiyorum ama her seyin sadece bir ana bakacagini da biliyorum ve bilmiyorum nicin olmek istedigimi elle tutulur bir sebep cikaramiyorum cok lüzumsuz bir hayat icerisindeyim ilerisi anlamli bir gelecegi bile yok en iyi ihtimal beyaz yakali dongu bunun icin yaslanmaya veya daha fazla calismaya ihtiyacim yok eminim ki bircok kisi benimle ayni seyleri yasiyor ve intihar etmiyor buyuk ihtiöal ben de etmeyecegim etsem basit mi kacardi zaten bunu yapmak icin korkakligimi yenmem gerekiyor ama ben korkagim yasadigim icin cesur falan da degilim yasayamiyorum zaten ve her sey gibi bunu da kabullendim arada hayiflaniyorum boyle keske olsem diyorum ve yasamaya devam ediyorum her sey herkes ve ben cok salagiz bilsek de ayni sekilde aynı sıkıntılarla yasamaya devam ediyoruz hayiflandigimiz seyleri az onceleri anlatan biz degilmisiz gibi unutuyoruz, alisiyoruz ve standartlarimiz haline gelmesini izliyoruz. Ama en cok ben salagim cunku ne iradeli davranip iyi bir yerler gelmek icin dogru sekilde cabalayabiliyorum ne de o sacmaligindan cok sıkıldigim hayati bitirebiliyorum simdi uyumam lazim palyaco uykusuz kalmasin!!
