Sen küçük bir çocukken
Ebeveynlerinin dünyasında senin bir yerin yoktu
Tıpkı yapraklar gibi düşüyorsun
Yaşlı ve ölmek üzere olan bir ağaçtaki
Okula gittin
Ama öğretmenler senin bir aptal olduğunu hissetmeni sağladılar
Çocuklar keyifle oynarken
Sen onların uzak duracağı kişiydin
Günün birinde
Kalacak daha iyi bir yer bulacaksın
Bir daha asla böyle hissetmen gerekmeyecek
Yeniden
Yeniden
Gülümsemeni göster
Kimsenin umrunda değil
Sahip olduğun o çok güzel yüzün
Bu hayatta pek bir şey ifade etmiyor
Bu yüzden en yüksek uçurumu bul ve atla