deföm

          
          
          ....
          
          
          
          Bi put gibi kalakalmıştı Defne...Ne ileri ne geri bir adım atabiliyor ne de başını oynatabiliyordu. Gözünden inen damla ile yutkunurken sadece topuğu üstünde döndü. 
          
          
          
          " Sen ne demeye çalışıyorsun..." adam sırıtti. Alaycı bir gülümseme di. Bakışları kadının üzerinde duran erkek tişörtüne kayarken nedensizce kaşları daha fazla çatıldı. Ama dudakları hala haylaz ahlaksız bir şekilde yana kıvrıktı. 
          " Diyorum ki bu kadar çok ahkam kesip ahlak bekçisi kesilirken nasıl olur da evinde erkek tişörtü bulundurursun. Yoksa sen de o gösterip vermeyenlerden misin? " Kadının içinde bir yerde nedenini bilmediği bir fırtına esti. Bu adam ne hakla ona bu kelimeleri sarf ederdi. Bir kadın istediği gibi giyinemez yada davranamaz mıydı? 
          
          
          
          Ya da neden bu kadar çok kırıldım diye sordu kendine... Eli tişört ün ucunu sıkarken kırgın gözleri adama ulaştı. Kahve gözleri bulutlanmış bir gökyüzünü andırıyordu adeta...buluşan gözlerle adamın vücudu sanki balyoz yemiş gibi oldu. O anda yıkılacak gibi olsada susmaya devam etti. Ama defne n in onu daha fazla görmeye tahammülü yoktu. Aralanan dudaklarına baktı adam. Kırgın ve darbe yemiş bir insanın sesi gibi tek bir cümle çıktı ağzından....
          
          
          
          
          
          " Hemen evimi terket..."
          ( DefÖm kurgusudur. )