Kendimi çok çaresiz hissediyorum. Ben mi salağım yoksa insanlar mı kötü? Anlayamıyorum iyilikten başka hiç kimseye kötülüğüm dokunmamış ama ya kazık yiyorum ya da durmadan trip atılıyor. En iyi arkadaşım gibi gördüğüm kız bana soğuk davranıp hiç silklemeyip herkesle iyi konuşuyor. Ben nedenini sorduğumda "hiç kendimi iyi hissetmiyorum". Bende salağa yatıp inanıyorum bu haftalarca böyle ve ben artık ne yapacağımı bilmiyorum sadece ortalıkta bok gibi ruhsuz dolaşıyorum. İğneleyici konuşuyor sebep : gece uyumayıp gündüze kadar dersi öğrendiğim ve kendisi işine gelmediği için iyi öğrenmeyip bana "öğretmene konuyu anlatınca kısa keselim" söylediği için ve benim daha sonra yanlış anlayıp kendi öğrendiğim şekilde konuyu anlatmam öğretmeninde hayatımda ilk defa güzel şeyler söylemesi sonrasında beni hiç sayması. Kendi isteyince her siki yapıyor ama bana gelince suçlu oluyorum. Bıktım kendimden her kesten her şeyden bıktım valla. Ağlamaktan, kendimi alçaltarak arkadaşımdan anlattığım sebepden dolayı suç bendeymiş gibi yalvarıp özür dilemekten çok bıktım. Tamam suç bende kabul ediyorum özür diledim yalvardım yakardım beni kucaklayıp yanımda olduğunu söyledi. 2 gün sonra bok gibi davranıp beni yok sayıyor kendimi sikik gibi hissediyorum. Hiç kimse beni dinlemediği için tesellimi burda buldum. Biliyorum bu anlattıklarım hiç kimseyi alakadar etmiyor. Ama yalnızım ve çok çaresizim içimi dökmem lazımdı.
