@ aubaden basit kelimelerim bile sana yazdığım zaman anlam kazanıyor, bu durumda basit hayatımı sana anlatmak istememin nedenini anlamışsındır diye umuyorum.
Yazdığım kelimelerin ötesini görmen, yazarken nasıl hissettiğimi hissedebilmen sana yazarken içimi o kadar rahatlatıyor ki.. Hayatım sürekli birilerine bir şeyleri açıklamak zorunda kaldığım anılarla dolu ve bu zorundalıklar kalabalığından kaçmak için senin cümlelerine sığınıyorum her seferinde. Yazıyorum ve yazarken karşımda duran çenesini birleştirdiği ellerinin üzerine dayamış, dikkatle, gözlerimin içine bakarak beni dinleyen ve yarım bıraktığım cümleleri kendi içinde benim anlatmak istediğim gibi tamamlayan bir kurtarıcı hayal ediyorum.
Burası kaçış gibi, hayat bütün yüküyle üstüme gelirken hiç düşünmeden girip sırtlıyorsun o yükü benimle beraber, farkında değilsin belki de bilmiyorum ama.. bana düşündüğünden çok daha fazla yardımcı oluyorsun. Sana minnettarım, her şeyi olduğu gibi bırakıp kaçmayı düşünürken burada buluyorum kendimi, lügatımdaki kaçmak tanımını değiştirdiğin için sana kelimelerimin yetmeyeceği kadar minnettarım. Yazmayı bitirdiğimde bu cümleleri yazmaktan asla bıkmayacağım, alelade bir araya gelmiş kelimeleri bile anlamlandıran sen, bu cümleleri anlamlandırmasını istediğim en değerli kişisin. İyi ki varsın bebeğim, iyi ki buradasın, yanımdasın
boş bir duvarı anlatsa bile heyecanlanacağım bir meleğin hayatını, onun eşsiz kelimelerinden duymak için sabırsızlanıyorum..