okuyucularımı, eski hikayelerimi, hayal gücümü o kadar özlemişim ki. bugün hikayelere baştan sona göz attım ve çok uzun zaman geçmiş üzerlerinden o kadar uzak geldi ki bu bana, o zamanlar lisedeydim, özellikle fac'in bende yeri çok ayrıydı hâlâ da öyle ve en çok okuyucuların uzun uzun yazdığı her duyguyu hissettiğini belirttiği yorumlar mutlu etti beni. içim bir yanmadı da değil, bazen o günleri özlüyorum hepimizin burada heyecan yaşadığı çok güzel kitapların yayımlandığı o zamanlar. şimdi nasıl bilmiyorum, ama bir noktada benim kalemim de çoktan kırılmış gibi geliyor, zamanı geri alamaz mıyız:')