Ay, tüm ışığını güneşten aldığında güneş, ayın kendisinden daha güzel görünceğini biliyordu; güneş, yine de ışığını ona verdi ve ihanet, o an karanlığın topraklarında yeşerdi. Gece artık kızgındı, eskisi kadar siyah olmayacağını için ve ay, geceye her karşı koyuşunda teninde büyük kara lekeler oluşmaya başlamıştı. Oysa bu ihanet etmesinin nedeni kendisi degildi, onu bu ihaneti etmek zorunda bırakan güneşti ve ikisi de aslında birbirine duydukları büyük aşkın kurbanlarıydılar.