ya bi şey diycem bu aralar sürekli pozitif kalmaya çalışıyorum, hareketli ve motive edici şarkılar dinliyorum, hayatımda kalan üç beş kırıntı insanla da daha iyi anlaşmaya başladım hatta. ben bir şeyler için çabalıyorum. acılarımla dalga geçiyorum, daha önce beni öldüren şeylerle, yine de canımı sıkan kişilere tek kelime söyleyemiyorum. galiba fazla acemiyim. gün sonu gibi güneşim battığında içimden ne gülmek geliyor ne de pozitif olmak. tüm gün bunu yapmak yorucu. yoruluyorum