misakiyeyuvarlaniom

Annemin mantığı: seni mutlu etmek için kendim mutlu olacağım aktiviteleri sana sormadan yaptıracağım.
          	
          	-Ama anne ben bundan memnun değilim.
          	
          	+Sen de çok memnuniyetsizsin canım bak bana ne kadar da mutlu oldum ^^
          	
          	Bruh

misakiyeyuvarlaniom

Sabah akşam olamayacak hayaller, senaryolar kurarak kendimi mutlu etmek için çabalıyorum. Değmiyor. Bir şeyler izlerken, okurken, görürken, yaşarken, hepsinde sıkılıyorum. Zevk almıyorum sadece kafamda ki hayaller iyi geliyor. En sonunda delirticek bu beni. Belki de çoktan delirmişimdir kim bilebilir ki? İster istemez herkese kendimi olmadığım biri gibi gösteriyorum ben o kadar da iyi değilim. Ben hiç iyi değilim. Lütfen beni öldürün.

misakiyeyuvarlaniom

Yoruldum. Midem bulanıyor. Kan bağım olan kişilerden ciddi manada usandım. Onlara katlanamıyorum. Onlarda bana katlanamıyor ya neyse. Çok doğal aslında bende kendime katlanamıyorum. Beni hayata getirdikleri için onlara minnettar mı olmak zorundayım? Ben hayatta olmak istemiyorum ki. Sınavlardan bıktım 3 yıldır çalışıyorum artık herhangi bir şekilde kalkıp çalışasım yok. Bana emeklerimiz boşuna mıydı diyorlar da sizin verdiğiniz emeğin 10 katını ben verdim. Artık vermek istemiyorum. Artık yaşamak, çabalamak istemiyorum. Artık üç kuruş için saatlerimi heba etmek istemiyorum. Artık üniversiteye gitmek için sıkı çalışmak istemiyorum. Eğer rahat bıraksaydınız beni 3 yıl önce belki o zaman bu kadar bıkmış olmazdım. Yalnız hissediyorum her an yalnız hissediyorum. Arkadaşlar ya da aile kavramı umrumda değil aslında ama benim alışkanlıktan onlara yardım etmek istiyor. Ben istemiyorum. Ben yardım da istemiyorum. Sadece beni rahat bırakın. Yalancının tekiyim ben. Tek iyi olduğum şey insanları kandırmakken birilerinin bana inanması gülünç geliyor. Lütfen bana bir iyilik yapın ve beni öldürün çünkü ben bunu yapmayacak kadar beceriksizim

misakiyeyuvarlaniom

Biraz düşündüm de yaşamak cidden boş bir şey değil mi? Herhangi bir amacın, hedefin, isteğin yokken. Çok saçma geliyor sürekli olduğum yerde dönüp duruyormuşum gibi:
          1-Çalış
          2-Çalıştığın için streslen
          3-Stresten hiçbir yapamayacak hale gel
          4-Sonlandırmayı düşün
          Ve baştan tekrarla.
          Cidden bıktım artık. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Ölmek istemiyorum ama yaşamakta istemiyorum. Sadece yok olsam güzel olmaz mıydı? Yoruldum ruhen cidden yoruldum. Her kalktığımda ağrılarla uyanmaktan bıktım. Uyanmaktan bıktım aslında direkt. Tanrı var mı, varsa da bizle uğraşıyor mu bilemiyorum ama varsa beni sadece yok etse olmaz mıydı? Sonuçta kimseye bir faydam yok. Zararımsa sadece kendime. O zaman neden varım ki? Çabalamaktan usandım. Olmadığım biri gibi davranmaktan sıkıldım. Birileriyle konuştuktan sonra kendime bakıyorum da konuşan kişiyi tanıyamıyorum. Davranışlarını anlamıyorum. Bu kişi kim ki? Aynaya baktığımda gördüğüm kişi benmişim gibi gelmiyor, bu normal mi ki? Vücudum sadece kas ve kemik yığınından ibaret olan iğrenç bir şey. Umarım bugün ölürüm. O zaman cidden mutsuzluğum ortadan kalkar sanırsam.