Paramparçaydı benliğim, kalbim, ruhum,
Dibi görünmeyen karanlık bir kuyuyum,
Esen rüzgara karışıp kayboldum,
Sessiz çığlıklarımı haykırdığım uçurum,
Tuzla buz olmuş yıkık dökük umudum,
Hepsi bitti, hepsi gitti.
Geriye kalan ise benim, işe yaramaz büyük boşluğum...
Acı veriyorsa geçmiş; geçmemiş demektir...!
Yok öyle karanlığı yitirip, umutların içinde savrulmak...!
Following
Sign up to join the largest storytelling community
or