Mmglsm

Benim de bir özelim olduğunu ne zaman anlayacaksınız acaba. Kaç kere size benim eşyalarımı karışmayın , benden izinsiz almayın dedim bilmiyorum. Her gün aynı şeyi söylememe rağmen her zamanki gibi beni ciddiye almayıp kendi bildiklerinizi yapmaya devam ediyorsunuz. Size karışmayın dedikten sonra arkamı dönüyorum ve yine kendi bildiğinizi yaptığınızı görüyorum. Bundan sonra hiç bir şekilde benim özelime , eşyalarıma el süremez , karışamazsınız. Madem beni dinlemiyorsunuz ben de bana yapılanın aynısını bundan sonra size yapacağım. Benden bir şey istediğiniz zaman yapmayacağım. Benim eşyalarım sizin oyuncağınız değil. Onları istediğiniz gibi kullanamazsınız. Anlamıyor olabilirsiniz ama ne olursa olsun bunu sizin o beyninize sokacağım. Özelime karışmak neymiş size göstereceğim.

Neden ciddiye alınmıyorum neden ben yokmuşum gibi davranıyorsunuz ne desem sizin umrunuzda bile değil artık sizin yüzünüzden bağırmak çağırmak istiyorum sabrımı fazlasıyla zorluyorsunuz üçünüze de bir şey demek istemiyorum ama gerçekten salak ve umursamaz insanlarsınız bir şeyi yapmayın diyorum ama asla kendimi dinletemiyorum sizin yanınızda kalmak zaten çok zor bir şey kalıyorsam bir sebebi var da kalıyorum yoksa sizi bırakıp gitmiştim ama hayat bana istediğim şeyleri yaptırmıyor yoksa şu an çok başka yerlerde olabilirdim ama şu anlık yapabileceğim hiç bir şey yok ama üçünüzde beni çıldırtıyorsunuz ve bir gün hepinize ayrı ayrı öfkemi kusacağım çünkü bende artık sabır diye bir şey bırakmadınız var olan sabrım çok azaldı eğer onu da bitirirseniz ne olacağını ben bile bilemiyorum

Bana sakın gelipte Kpop gençleri kötü etkiliyor demeyin kendi oturduğunuz yerden onların başarılarını küçümsüyorsunuz daha çocuk yaşta isimlerini dünyaya duyurmuş bu insanlara laf atamazsınız onların neler başardıklarından hiç bir haberiniz yok bir çok insanın hayatını değiştiriyorlar gelipte yanımda Kpop şöyle böyle derseniz size patlarım hem de öyle bir patlarım ki asıl o zaman gerçek beni görürsünüz kendiniz sanki neler başardınız da gelip onları kötülüyorsunuz bir de şarkıları hiç bir şeye benzemiyor diyorsunuz sanki sizin dinlediğiniz şarkılar bir şeye benziyor bir anlam yüklüyor çoğu şarkıdan da iyi olan şarkılara laf atamazsınız buna asla göz yumamam evet şu an bir şey demiyor olabilirim ama sabrımı taşırırsanız hiç acımam gerçekleri yüzünüze çok büyük bir zevkle vururum ne derseniz deyin asla Kpoptan vazgeçmiyorum 

Birilerini anlamadan dinlemeden şiddetle sorunu çözmeye halletmek doğru mu sizce onlar şiddeti hak ediyor mu evet benim de sabrımı çoğu zaman taşırıyorlar ben de artık dayanamıyorum ama onlarla konuşunca o kadar güzel konuşuyorlar ki bazenleri konuşalmayacak derecede sinirli olabiliyorlar biliyorum ama şiddetle sorunlar daha çözülemez hale getiriyorsunuz ben onları sakinleştirince de aferim diyorsunuz tabiki sakinleştireceğim kendi çocukluğum gibi bir çocukluk geçirmelerini istemiyorum benim ki onlardan daha ağır daha dayanılmaz olsa bile yine de mutlu bir çocukluk geçirmeyi hak ediyorlar eğer ki çocuklara karşı tahammülüm olsaydı onlarla sürekli olarak ilgilenir onların sorunlarını çözmeye çalışırdım ama artık bazı şeyleri ben de kaldıramıyorum benim de sabrımın taştığı bazı noktalar var bunları göz önünde bulundurarark elimden geldiğince bir şeyler yapmaya çalışıyorum ama o da bir yere kadar büyüdüğüm zaman onlara daha çok yardım edebileceğim şu anlık fazla bir şey yapamıyorum bazenleri o kadar kötü oluyorum ki eskiden evden gitmeyi bile neredeyse her gün düşünürdüm çünkü bazı zamanlar kendimi gerçekten çaresiz hissediyorum sonra bir şey oluyor dayanmaya devam ediyorum bu ne kadar böyle gidecek bilmiyorum ama artık bir yerde son bulması lazım çünkü dayanacak çok fazla gücüm kalmadı 

Bir şeyler yapıyorum ama bazen neyi ne için yaptığımı gerçekten bilmiyorum hatta o şeyi gerçekten yapmak istiyor muyum yaparsam bir sorun olur mu ya da bu işi keşke yapmasaydım diyorum kendimle sürekli bu şekilde bir diyalog içerisindeyim bazen öyle bir hâl alıyor ki kendimle savaşa girip psikolojimi mahvedebiliyorum böyle zamanlarda bir şey düşünmeyi bırakıyorum ve başka bir şeye yönelmeye çalışıyorum artık ne kadar etki edeceğini bilmesem de elimden geldiğince bir şeyler deniyorum ama nedense istediğim durumda olmadığımı hissediyorum kendimi bir türlü olduğum gibi kabul edemiyorum başkalarının yerine geçmeyi onların yerinde bile istiyorum ama sonra biraz düşünüp onlardan daha iyi olduğum sonucuna varıyorum ve bu düşünceden vazgeçiyorum ama sonra tekrardan bir şekilde aynı hisse kapılıyorum sanırım bu hep böyle devam edecek ve ben yine onlardan iyi olduğum sonucuna varacağım bu büyük ihtimalle artık benim hayatımdaki bir döngü haline geldi ne zaman olacağını bilmesem de bir şekilde beni o hisse kaptırıyor bundan vazgeçmekte kolay olmayacak gibi duruyor

Bazen kendim bile ne istediğimi bilmiyorum bir şey istiyorum ama asla o isteğin ne olduğunu keşfedemiyorum içimde öylesine bir istek olarak kalıyor ve beni bazenleri rahatsız ediyor bu durumdan çoğunlukla rahatsız oluyorum o an elimde olan şeylerin keyfini çıkaramıyorum ve bu durum artık benim moralimi bozuyor 

Yazı yazmak bana gerçekten iyi geliyor düşüncelerimi sıkıntılarımı yazınca kendimi daha rahat hissediyorum konuşmak gibi değil kimseye bir şey anlatmak zorunda kalmadan rahatlıyorum hatta böyle devam ederse bunların hepsini bir yerde toplayıp kitap şekline bile getirebilirim yazmayı küçükten beri seviyorum yazdığım şeyler genelde güzel oluyor içimdekileri yazarken de kimsenin bir şey demesine gerek olmadan rahatça bir kitap şekline dökebilirim sanırım ama biraz daha zaman geçmesi ve daha çok yazı biriktirmem lazım buraya yazmadığım şeyleri bile içerebilir şu anlık böyle devam edeceğim ama her an bir şekilde başlayabilirim hiç bilmiyorum kendim de bekleyip göreceğim

Sevdiğim birini kaybetmek nasıl bir duygu tam olara bilmiyorum uzun zamandır sevdiğim birini kaybetmedim ama sevdiğim birinin sevdiğini kaybettiğini veya acı çektiğini görüp ona üzülmesi dolaylı yoldan benim moralimi de kötü etkiliyor sevdiğim kişi üzülünce hiç bir şey yapasım gelmiyor o an moralim varsa da otomatik olarak çöküyor kimsenin acı çekmesini kaldıramıyorum sanırım onların acısı bile benim canımı acıtıp moralimi bozmaya yetiyor kendi sevdiklerime bir şey olursa ne yaparım hiç bilmiyorum 

Notların ile övünüp hava atıyor olabilirsin bize notlarını övüne övüne söyleyebilirsin ama insanlık olarak asla bizi geçemezsin o kadar geri kalmışsın ki bize yetişmen bile çok zor kendini sakın bizden önde görme çünkü biz senden daima önde olacağız sevgilinle ayrılman o kadar iyi olmuş ki o çocuk senin gibi bir insanı hak etmiyordu zaten hem nasıl bu halinle kendine yeni kişiler buluyorsun onu da anlamış değilim demekki hepsi senin gibi geri kalmış çünkü bunun başka açıklaması yok ama merak etme ben de notlarım iyi olunca aynı şeyi sana yapacağım o zaman kim ilerde göreceğiz sadece bekle ve gör

En sevmediğim ve kaldıramadığım şeylerden birisi baskı uygulanmasıdır bir şeyi bana zorla yaptıramazsınız siz bana baskı yapınca sinir krizi geçirmemek için kendimi zor tutuyorum yapmayacağım diyorum ona rağmen hadi deyip bana resmen işkence çektiriyorsunuz bunu yapmaya hakkınız yok kendi kararlarımı kendim verebilirim sizin istekleriniz yüzünden sinir krizi geçirmeyi hak etmiyorum ya beni rahat bırakın ya da yanımda durmamanız hem sizin hem de benim için en iyisi olacaktır çünkü o an ne yapacağımı ben bile bilemiyorum