mmolypi

26/12/24
          Hayat gerçekten çok garip. Bugün yıllık için arkadaşlarıma yazı yazdım ve durup düşünmeme neden oldu bu. Birlikte ne kadar olaylar yaşadık, başımız geçmeyen kalmadı nerdeyse, bu da olmaz dediğimiz bircok şey oldu, en basitinden beraber büyüdük. Bugün burayı anı yerim yapmaya karar verdim aklıma geldikçe geçmişte yaşadığımız olayları yazacağım ki ilerde unutmayayım. Bugün kesinlikle duygusal bı gün -bana uymayan bir şekilde-  

Sanırım ne kadar yaşlanırsam yaşlanayım çizgi film izlemekten sıkılmayacağım

Hoşlandığım bir çocuk var. Aynı okulda değiliz, yan okulumda. 12. sınıf, iki aya gidiyor yani. Bu çocukla çok fazla karşılaşıyorduk bir dönem basta sadece beğensem de yaklaşık 6 aydır bayağı hoşlanıyorum. Onu görürüm diye pencere kuşu oldum, her teneffüs pencere önünde yan okulu gözetliyorum. Bir kaç kere ordan bize nah çekmişti hatta. Neyse bu önemsiz bir detay. Sonra, ne bileyim olurdu beni görürse güzel görüneyim diye makyaj yapmayan ben makyaj yapmaya başladım. Boş derslerde bile gidip yan okulu gözetliyorum falan. Asıl konu ben bu kadar ondan hoşlanırken çocuğun belki de varlığımdan haberi yok. Bir aralar beni tanıdığını düşünüyordum çünkü karşılaştığımızda şaşırmış bir şekilde tepki veriyordu. Artık öyle bişey de olmuyor. Ama düşünsenize çok garip değil mi? Onu düşünüyorum, belki msü ye girmiştir diye dua ediyorum. Eve ne zaman donecek, keşke aynı otobüse denk gelsek diye dua ediyorum, gün içinde bir kerecik olsun göreyim diye dua ediyorum ve onun bunların hiçbirinden haberi yok. 
          Öyle işte varlığımdan haberi olmayan birinden hoşlandığımı anlatmaya gelmiştim iyi geldi.