Sana dedim, sık sık konuşamıyoruz diye ve bu dediğim bu yıla özgü değildi, sınav maratonun başladığından beriydi. Herkese hayatımda aşırı değerli olduğunu herkesi silsem seni silmeyeceğimi çok anlattığımdan böyle oldu belki .
Yine de her şey için teşekkürler veda etmekten nefret ediyorum. Böyle olsun istemezdim. Ailem olduğun için, sürekli dertlerimi ve sorunlarımı dinlemek zorunda kaldığın için ve kendimi en çok açtığım kişi olduğun için teşekkürler. Telefonda karaoke yaptığımız, beraber video izlediğimiz ve geceleri hayal kurduğumuz, senin bana bir şeylerini uzun uzun anlattığın günler harikaydı. Beraber aynı okula gitme fikri de çok güzeldi. Olur da aynı okula düşer miyiz bilmiyorum. Her neyse. Belki de sıkılmıştın sürekli kendimi bir şeylere uydurma çabasındaydım, bir keresinde dediğin gibi 'hep tarzım değişiyordu'. Genelde mutsuz olduğum şeyleri anlatıyordum falan. Sıkıldıysan özür dilerim. Hiç böyle düşünmemiştim, bu yıla kadar. Keşke her şey 2016'da kitap yorumunda nasıl mesaj atıldığını sorduğun akşam kadar güzel olsaydı. Sanırım ağlıyorum ahjahahahahah. Hoşça kal cidden, umarım mutlu olursun ben olmaya çalışacağım ve cidden iyi yönde dönüşüyorum da. Üstelik o mesajımı hiç okumadığını düşünmek istiyorum çünkü yazdığın şey bunu gösteriyor. Sanki hiç görmemişsin gibi. Madem artık beni ve Moni makamını terk ettin ki bunu senden onaylı şekilde algılamak işleri daha ciddileştirdi, Moni... Seni seviyorum hayadım, Moni olarak ♥
(Ayrıca merak etme istesem de sana ulaşamayacağım zaten, telefonumdaki tüm bilgiler silindi. Diyorum ya, umarım okursun ilerde. Hesabı silecektim ama vazgeçtim, bence kalmalı. En azından geçmişte kalmış bir dostluğun simgesi.)