Çoğu zaman bir kimsesizim çığlıklarım acılarım sevinçlerim bir tek benimle çoğu zaman kendim sahip çıktım kendime bazen genç halim okşadı saçlarımı bazen de çocuk halim hiç anlatamadım belki  derdimi kimseye ama en iyi ben anladım kendimi bu bazen bana yetti ama bazen de çok ağladım diğerleri gibi olamadım diye çok dışlandım dışlandıkça kaçtım kitaplara sığındım onlar beni anladılar bazen çok zengin bir kız oldum bazen evin sorunlu çocuğu oldum bazen de yola çıkan amansız bir yolcu ya da sadece oradan geçen bir figüran oldum şimdi soruyorlar bana neden diye neden yalnızım neden değişik biriyim diye eskiden gözlerimde hep bir hüzün gemisi vardı ama şimdilerde sakinim bu sorulara hep aynı cevabı veriyorum. 

Yalnızlık ben istediğim sürece var diye bu seferde nasıl diye soruyorlar ardından da nasihatlar başlıyor ama bu sefer sadece ufak bir tebessümle kulaklarımı tıkıyorum. Evet ben istediğim zaman yalnızım onların aksine çünkü istediğim an kitaplarda kaybolabiliyorum onlar bunu bilmiyorlar